රාවණ නාදයේ සිට විශ්ව සංගීතය කරා

රාවණ නාදයේ සිට විශ්ව සංගීතය කරා

දිනේෂ් දකුණු ඉන්දියාවේ දැවැන්ත සංගිතවේදියෙකු වන A.R. රහමන්ගේ පළමු ශ්‍රී ලාංකික ශිෂ්‍යා වෙමින් ඔහු යටතේ සංගිතය හදාරා අවසානයේ රහමන්ගේ සංගිත ඇකඩමියේ රහමන්ගේ නිර්මාණවලට දායක වෙමින් ජාත්‍යන්ත සංගීත භාවිතය පිළිබඳව පුළුල් අවබෝධයක් ලබාගෙන ඇත. ඔහුගේ ඉන්දීය නිර්මාණ දායකත්වය අතර මනිරත්නම්ගේ "රාවන්" චිත්‍රපටය සඳහාද වාදකයෙකු ලෙසත් A.R. රහමන් යටතේ තවත් ඉන්දීය චිත්‍රපට ගනනාවකටත්, වාදනයෙන් දායක වි ඇත. දිනේෂ් කේමදාසයන් සමග ඔහුගේ වාද්‍ය වෘන්දයන්හි ඔපෙරා සහ සංධ්වනි වාදකයෙකු ලෙස දායක වෙමින් සිය සංගිතමය ඥාණය පුළුල් කර ගැනිම හේතුවෙන් ඔහුගේ විශ්ව සංගිතය සොයා යාමේ ගමන ඉක්මන් කළා විය හැකිය.

දිනේෂ් සුබසිංහ නම් වූ මෙම තරුණ සංගීතවේදියා සිය පළමු සංගිත නිර්මාණාත්මක අත්දැකිම ලෙස එළිදක්වන්නේ "රාවණ නාද" නම් වූ ගී අනුවාදන 16 ක් ඇතුළත් සංගත තැටිය යි. ඔහු මේ සඳහා භාවිතා කරනු ලබන්නේ ඉතා අපූර්වතම සංගිත භාණ්ඩයකි. එපමණක් නො ව එම සංගිත භාණ්ඩයේ නිර්මාණාත්මක හිමිකරුවා ද ඔහු ය. එය ඉතාමත් ඓතිහාසික නිර්මාණයක් වූ "රාවණ හත්ත" ( Rawana Hatta ) නම් වේ. එම සංගිත භාණ්ඩය දිනේෂ්ගේ ම නිර්මාණයකි.

"රාවණ හත්ත" ( Rawana Hatta ) නම් වූ සංගිත භාණ්ඩය ඉතාමත් දිගු ප්‍රාග් ඓතිහාසික වටිනා කමක් ඇති, අපට ‍ඓතිහාසිකව උරුම වූ සංගිත භාණ්ඩයකි. එය නිර්මාණය වූ යුගය පිලිබදව සළකන විට එය වයලීනය බිහිවීමට පෙර වසර 2500 ක් 3000 ක් පමණ අතිතයේ ලියැවුණ "රාමායණය" පුරා වෘත්තයේ ඔබ අසා ඇති ශ්‍රී ලාංකික රාවණා රජු විසින් භාවිතා කරන ලදැයි සැළකෙන රාවනා රජු විසින්ම නිර්මාණය කර ගත් සංගිත භාණ්ඩය එයයි. "රාවණ හත්ත" ( Rawana Hatta ) පිළිබඳව ඓතිහාසික තොරතුරු පළමු වරට සඳහන් වන්නේ "රාමායණය" කෘතියෙහිය.

කේමදාසයන් සමග රාවණ හත්ත වාදනය කරමින්

අලුවකින් (Bow) වාදනය වන තත් සහිත සංගිත භාණ්ඩයක් වූ නූතන " වයලීනය" නිපදවීමට පෙර වසර 4000 ක් හෝ 5000 කට පෙර රාවණා රජු විසින් නිර්මාණය කරන ලද්දකි. ඒ අනුව රාවණා රජු විසින් "දඬුමොණරය" නිපද වූවා පමණක් නොව "රාවනා හත්ත ( Rawana Hatta ) " නම් වූ සංගිත භාණ්ඩයද නිර්මාණයකර වාදනය කල බව ඉතිහාසය සාක්ෂි දරයි.

දිනේෂ් එතරම් ඈත අතිතයක ශ්‍රී ලාංකික උරුමය හාරා අවුස්සමින් ප්‍රාග් ඉතිහාසයේ වැළලී ගිය අපට උරුම වූ ඒ සංගිත භාණ්ඩය නැවත නිර්මාණය කරමින් වාදනය කර පෙන්වීය. මෙහි හැඩය 16 වන සියවසේ ඉතාලියේ නිපද වූ "වයලිනයටත්" එහි නාදය උතුරු ඉන්දියානු "සාරංගි" සහ "එස්රාජ්" සංගිත භාණ්ඩවලින් නිකුත් වන නාදයට ආසන්න නාදයකි.

වසර 4000 - 5000 කට පෙර ලංකාවේ විසු රාවණා රජු විසින් වාදනය කළා යැයි සැළකෙන "රාවනා හත්ත ( Rawana Hatta ) " පිළිබඳව දිනේෂ් එහි මූලාශ්‍ර ඔස්සේ අක් මුල් සොයා යමින් නැවත ඒ ඓතිහාසික උරුමය රටට දායාද කළේය. එපමණක් නොව එය වාදනය කරමින් නිර්මාණය කල "රාවණ නාද " සංගත තැටිය ද එළි දැක්වීය.

ඒ අපූර්ව වූ "රාවනා හත්ත ( Rawana Hatta ) " වාදය කරමින් ගීත අනුවාදන අතරින් දිනේෂ් විසින් නීලා වික්‍රමසිංහ ගැයූ මතු දැක්නෙ ගීයේ ගි අනුවාදන අසන්න මේ මේ අපූර්ව සංගිත භාණ්ඩයේ මිහිර ඒ තරමට රසයෙන් පිරී ඇත.

උපුටා ගැනීම: http://aswanna.blogspot.com/2012/04/blog-post_19.html

ස්වභාවික කොරල් වැටියක්ද? රාමායනයේ කියවෙන හනුමාන් තැනූ පාලමද?

ස්වභාවික කොරල් වැටියක්ද? රාමායනයේ කියවෙන හනුමාන් තැනූ පාලමද?

පෝක් සමුද්‍රසන්ධිය

1800 ගණන්වල බ්‍රිතාන්‍ය පාලකයින්ගේ කාලයේ සිටම පෝක් සමුද්‍රසන්ධියේ ඉන්දියාව හා ලංකාව වෙන්කෙරෙන සමුද්‍ර තීරය නාවික ගමනාගමනයට සුදුසු වන ලෙස ගැඹුරු කිරීමේ විවිධ සැළසුම් තිබුණා. විවිධ හේතූන් නිසා අතපසු වෙමින් තිබුණු මේ ව්‍යාපෘතිය, 2005 වසරේදී වර්තමාන ඉන්දියානු රජය මගින් "සේතු සමුද්‍රම් ව්‍යාපෘතිය" ලෙස නැවත දියත්කලා.

මේ නවතම ව්‍යාපෘති සැළසුමට අනුව ලංකාව හා ඉන්දියාව අතර තලෙයිමන්නාරම හා ඉන්දියාවේ ධනුස්කොඩි අතරින් රාමසේතු නමින් ඉන්දියානු පුරාවෘත්තවල සඳහන්වන ප්‍රදේශය හරහා නාවික ගමන්මාර්ගය තැනීමට යෝජනා වුනා.

http://en.wikipedia.org/wiki/Sethusamudram_Shipping_Canal_Project

සේතුසමුද්‍රම් ව්‍යාපෘතියට ඉන්දීය හින්දු භක්තිකයින්ගේ දැඩි විරෝධය

ව්‍යාපෘතියේ මුහුදු මාර්ගය ප්‍රසිද්ධ වීමත් සමග ඉන්දියාවේ භාරතීය ජනතා පක්ශය, විශ්ව හින්දු පාරිශාද්, ශිව් සේනා වැනි දේශපාලන පක්ශවල මූලිකත්වයෙන් හින්දු භක්තික ජනතාව දැඩි විරෝධයක් එල්ල කරා.

ඔවුන්ගේ තර්කය වූයේ මෙම මුහුදු මාර්ගය සඳහා වන කැනීම් වලින් හින්දූන් පූජනීයත්වයේලා සලකන රාමායනයේ සඳහන්වන රාමාගේ පාලම විනාශවී යන බවත්, ඒ නිසා මෙම ව්‍යාපෘතිය වහාම නවතා දැමිය යුතු බවත්ය.

නාසා ඡායාරූප පෙන්වන රාමාගේ පාලම?

 

නාසා ඡායාරූප පෙන්වන රාමාගේ පාලම

සේතුසමුද්‍රම් ව්‍යාපෘතියට හින්දූන්ගේ විරෝධය දැඩිවෙද්දි, නාසා ආයතනය මගින් විවිධ අභ්‍යවකාශ ගමන්වලදී ලබාගෙන මහජනතාවට විවෘත (public domain) වෙබ් අඩවවල ගබඩා කොට තිබූ ඡායාරූප ගණනාවක් අන්තර්ජාලය පුරා හුවමාරු වන්නට වුනා. මෙම ඡායාරූප මගින් රාමාගේ පාලම මිත්‍යාවක් නොව, අභ්‍යවකාශයේ සිට පැහැදිලිව පෙනෙන ගොඩනැගීමක් ලෙස තහවුරු වන බව බව හින්දූන් ප්‍රකාශ කරන්නට වූ අතර භාරතිය ජනතා පක්ශය මෙම ඡායාරූපද සාක්ශි ලෙස සටහන් කරමින් ඉන්දීය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නඩුවක් ගොනුකලේ සේතුසමුද්‍රම් ව්‍යාපෘතිය නතර කරන නියෝගයක් පනවන ලෙස ඉල්ලා සිටිමින්

ඉන්දීය භූවිද්‍යාත්මක සමීක්ශණ ආයතනයේ ස්ථාවරය

ඉන්දීය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ සාක්ශි දුන් ඉන්දීය භූවිද්‍යා සමීක්ශණ ආයතනයේ (Indian Geological Survey - IGS) විද්‍යාඥයින් පවසා සිටියේ ගිලී ගිය පෞරාණික පාලමක් මෙන් අභ්‍යවකාශ ඡායාරූපවල පෙනෙන මෙම භූවිෂමතාවය මිනිස් නිර්මාණයක් නොව කොරල් පර හා වැලිකඳු දාමයක් බවයි. මෙහි පෞරාණික ගොඩනැගීම් කිසිවක් දකින්නට නොලැබෙන බව ප්‍රකාශකල ඔවුන් ඒ අනුව රාමසේතු ලෙස හින්දු පුරාණයේ සඳහන්වන්නේ මිත්‍යාවක් මිස සැබෑ ගොඩනැගීමක් නොවන බව තම ස්ථාවරය ලෙස ප්‍රකාශකලා.

වාල්මිකීගේ රාමායනයට අනුව රාමසේතු හෙවත් රාමර් පාලම්

සීතා බේරාගැනීමට ලංකාව බලා යන රාම, ලක්ශ්මන හා හනුමාන්හට ධනුස්කොඩියේදී මුහුදින් එතර වන්නේ කෙසේදැයි යන ගැටළුව ඇතිවුනා. රාම කෙරෙහි අතිශය භක්තියෙන් සිටි හනුමාන්, සිය වානර හමුදාව සමග එක්ව රාමගේ නම ලියැවූ විශාල ගල් එකමත එක තබා රාමට හා හමුදාවට මුහුදින් එතරවී රාවනා රජුගේ රාජධානියට ඇතුලුවීමට පාලමක් තනාදුන් බව වාල්මිකී සිය පුරාවෘත්තයේ සඳහන් කරනවා. මෙයට රාමගේ පාලම හෙවත් රාම සේතු (සංස්කෘත භාෂාවෙන් සේතු=පාලම ) ලෙස හැඳින්වූ බව රාමායනයේ සඳහන්.

මේ ප්‍රදේශ පුරාණයේ සිට රාමාගේ නමින් ප්‍රසිද්ධව ඇත්තේ රාමා රාවන යුද්ධය සැබැවින්ම සිදුවූ නිසාද?

මෙම ප්‍රදේශය රාම කුමරා හා ඔහුගේ පාලම ආශ්‍රයෙන් නම්කොට තිබුණු බව පැරණි සිතියම් හා ගවේෂකයින්ගේ වාර්තාවල දැක්වෙනවා.

පර්සියානු දේෂගවේශකයෙකු වූ ඉබන් කොර්දාද්බේ, කි.ව 850දී ලියූ ග්‍රන්ථයක මෙම ප්‍රදේශය "සෙත් භන්දායි - මුහුදු පාලම" ලෙස හඳුන්වා තිබෙනවා.

1747 දී ඕලන්ද ජාතික සිතියම්කරුවෙකු විසින් සිය සිතියම්වල මෙම ප්‍රදේශය "රාමන්කොයිල්" ලෙස නම්කොට තිබෙන අතර ඔහු මෙම ප්‍රදේශය එලෙස නම්කරන්නට ඇත්තේ රාමේශ්වරමේ ඇති රාම දෙවිඳුගේ දෙවොලට දෙමළ භාශාවේ හැඳින්වෙන "රාමන් කෝවිල්" යන නාමය අනුසාරයෙන් බව පැවසෙනවා.

1788 ජේ රෙනෙල් නම් නැවියෙකු සැකසූ සිතියමකද මෙම ප්‍රදේශය රාම දෙවොලේ ප්‍රදේශය ලෙස හඳුන්වා තිබෙනවා.

මාකෝ පෝලෝ මෙම ප්‍රදේශය "සේතුභන්දනම්" ලෙස සඳහන්කර ඇති බව පැවසෙන අතර (විකිපීඩියා), රාමායනයේ යම් ස්ථානවල, රාමාගේ පාලම "සේතුභන්දනම්" ලෙස හැඳින්වෙන බව සටහන්වී තිබෙනවා.

රාමාගේ උපත මීට වසර 7000 කට පෙර, එනම් අයිස් යුගය අවසන්වී කෙටිකලකින් සිදුවුනිද?

 

අයිස් යුගය අවසන්වූයේ මීට වසර 10,000 කට පෙරය.

ඉන්දියානු පර්යේෂකයින් දෙපොලක් වන පුශ්කාර් භාත්නාගර් හා ඩී.කේ හාරි ගේ පර්යේෂණවලට අනුව, රාමායනය ලියූ වාල්මිකී රාම කුමරුගේ සමකාලීනයෙකි. රාමකුමරු, සීතා නැවත ලබාගැනීම සඳහා කල සටන වාල්මිකී සියැසින් දකින්නට ඇති බව පවසන මොවුන් මෙයට සාක්ශි සඳහා වාල්මිකී විසින් රාමායනයේ විවිධ පරිච්ඡේදවල විස්තර කොට ඇති එදවස අහසේ තරුසලකුණු හා ග්‍රහ පිහිටීම් පිලිබඳ විස්තර උපයෝගී කරගත් බව පැවසෙනවා.

ඔවුන් මෙම ග්‍රහපිහිටීම් අතීතයේ හා අනාගතයේ අහසේ තාරකා හා ග්‍රපිහිටීම් නිවැරදිව පෙන්වාදෙන පරිගණක වැඩසටහනකට (මෙවැනි පරිගණක මෘදුකාංග ඉතා සුලබයි) ඇතුලත් කොට ඒ අනුව, රාමායනය ලියූ දින වකවානුත්, රාමාගේ උපත සිදුවූ දින වකවානුත් ගණනය කරගත් බව පවසනවා.

 

ඔවුන් මෙම පර්යේශණ වාර්තා සේතු සමුද්‍රම් ව්‍යාපෘතියට විරුද්ධව ඉන්දීය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ ගොනුකකල නඩුවේ පැමිණිලි කාර පක්ශවල සහයට ඉදිරිපත් කොට තිබෙනවා.

ඔවුන්ගේ ගණනය කිරීම් වලට අනුව රාම කුමරු ඉපදී ඇත්තේ ක්‍රිස්තුපූර්ව 5114, එනම් මීට වසර 7000කට පෙර රාම කුමරු රජකමට පත්වූයේ වයස අවුරුදු 25දීය  රාම, රාවණ රජු හීයකින් විද මරාදමනවිට වයස 39හි පසුවිය

මූලාශ්‍ර : 1 , 2 , 3

 

රාමගේ හමුදාව ලංකාවට ගෙන යන්නට, "වානර වහලුන්ගේ" ශ්‍රමයෙන් නොගැඹුරු මුහුදේ කොරල්පර යාකොට රළු පාරක් තනාගත්තා වන්නට බැරිද?

රාම රාවණ යුද්ධය සිදුවන්නේ (මේ සියල්ල සත්‍යය යැයි උපකල්පණය කලවිට), අයිස් යුගය අවසන්වී වසර 3000 ක් වැනි කෙටි කාලයකින්ය.

අයිස් යුගයේදී, මුහුදුමට්ටම දැනට වඩා ඉතා පහලින් තිබුණු බව පිලිගත් විද්‍යාත්මක සත්‍යයකි (දැන් මුහුදු මට්ටම ඉහල යමින් තිබෙන්නේ ලෝකය වේගයෙන් උණුසුම් වීම නිසා අයිස් දියවෙමින් යන නිසාය)

ඒ අනුව දැන් නොගැඹුරු මුහුදින් වැසී ඇති මේ භූමි තීරුව එකල්හි මුහුදින් ඉහලට මතුවූ කොරල්පර හා වැලිපර රාශියකින් එකිනෙක යාවී තිබෙන්නට ඇතැයි උපකල්පණය කල හැකිය.

කෙනෙකුට හෝ කුඩා නඩයකට පයින් යන්නට හැකි වුවත් හමුදාවක් හා හමුදාවට අවශ්‍යය සැපයුම්, ඇතුන්, අශ්වයින් සිය ගණනක් ගෙනයන්නට තරම් නොසුදුසු, උදම් රළට යටවන, ඇතැම් තැන්වල එරෙන වැලි ඇති භූමිතීරුවක් යයි උපකල්පණය කිරීම එතරම් වැරදි නොවේ.

එසේනම්, මේ නුසුදුසු භූමි තීරුව හමුදාව ගෙනයාමට සුදුසු ලෙස සකසා ගන්නට ඇතැයි උපකල්පණය කරන්නට පුළුවන. එසේනම් වාල්මිකීගේ රාමායනයේ එන රාමසේතු පාලම එතරම් විශ්වකර්ම ක්‍රියාවක් නොව, හමුදාවක් පහසුවෙන් රැගෙනයාම සඳහා කරන ලද ප්‍රායෝගික ක්‍රියාවක් යැයි සිතන්නට පුලුවන.

සන්සන්දනයක් කරනවානම්;

චීනුන් තැනූ සැතපුම් දහස් ගණනක් දිග චීන මහා ප්‍රාකාරය හා සමකරනවිට, හනුමන්තාගේ හැතැප්ම 18ක පාලම කජ්ජක්දැයි කෙනෙකුට සිතෙන්නට පුලුවන.

 

වාල්මිකි කියන, රාමගේ වානර හමුදාව, රාම විසින් වහල්සේවයේ යොදවාගත් නොදියුණු මනුශ්‍ය කොට්ඨාශයක් වන්නට නොහැකිද?

සුදු ජාතිකයින්, නොදියුණු අප්‍රිකාවට කඩා වැදී ලක්ශ ගණනින් අප වැනිම මිනිසුන් වහල් කමට රැගෙන ගොස් ඔවුන්ගේ ශ්‍රමයෙන් රේල් පාරවල්, පාලම්, බෝක්කු, වරායවල් තනවාගත්තානම්; ඔවුන් තවමත් කලුහම පහත් කොට සලකනවා නම්;

අවුරුදු 7000 කට පෙර රජ කුමරෙකු වූ රාමට, එකල නොදියුණු ගෝත්‍රයක ජනකායක් සිය හමුදාව සඳහා වහල් මෙහෙයට යොදවාගන්නට නොහැකි වුනිද?

බමුණු කුළයේ වාල්මිකීට, මේ අසරණ වහලුන් වානරයින් මෙන් පෙනීම හා එලෙසම ලීවීමද එතරම් පුදුමයට කාරණයක් නොවේ!

 

15 වැනි ශතවර්ශය වනතෙක් රාම පාලම මුහුදින් ඉහල තිබුනාද?

Encyclopedia of Hindu World (1992) නම් ග්‍රන්ථය රාමේශ්වරමේ ඇති රාම දෙවිඳුන් සඳහා වන කෝවිලෙහි වාර්තා උපුටා දක්වමින් සඳහන් කරන්නේ රාම පාලම ලෙස හඳුන්වන මෙම භූමි තීරුව ධනුස්කොඩියේ සිට තලෙයිමන්නාරම දක්වාම පයින් යා හැකි තරමට ජලයෙන් ඉහලට තිබූ බවයි. මෙය ජලයෙන් යටවී ගියේ 1480 දී ප්‍රදේශය හරහා හමාගිය මහා කුණාටුවකින් රළුවූ මුහුදට සේදී ගිය පසුව බව එම ග්‍රන්ථය සඳහන් කරනවා.

උපුටා ගැනීම - http://vidya-gaweshana.blogspot.com/2012/06/blog-post_20.html
 

අටමඟල

අටමඟල






අටමගල කියන වචනෙ ඇහුණ ගමන් ඔළුවට එන්නෙ කොහොම අදහසක්ද? ගොඩක් වෙලාවට, නිතරම කැඩෙන කසිකබල් යන්ත්‍රයක්. වැඩකට නැති, නැතුවත් බැරි දෙයක් හෝ බොහෝ වෙලාවට මොකක් හරි වරදක් තියෙන දෙයක්.

ඒත් පුරාණයේ අටමඟල කිව්වෙ මීට වඩා වෙනස් දේකට. ඇත්තටම අටමඟල කියන වචනෙ තේරුම “අෂ්ඨ මංගල වස්තු” කියන එකයි. එහෙම බැළුවම වර්තමාන ව්‍යවහාරයේ එන්නෙ සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් අර්ථකථනයක් නෙ. අපි අතින් ලොකු වැරදීමක් වෙලා වගේ නේද? මංගල කටයුතු, එහෙමත් නැත්නම් සුභ කටයුතු වලදී මෙම අටමඟල අතීතයේදී යොදාගැණුනා වගේම අදටත් භාවිතා වෙනවා. මේ අෂ්ඨ මංගල වස්තු වලට අයත් වෙන්නෙ

* ස්වස්ථික
* පුන් කලස්
* චාමර
* ප්‍රදීප
* ඡත්‍ර
* දර්පණ
* ශංඛ සහ
* ශ්‍රී වත්ස යන සලකුණුයි

සෙත් ශාන්ති ලඟා කරගැනීම ආදී විශ්වාසයන් හේතුවෙන් අටමඟල යන්ත්‍ර පැලඳීමක් ගැන හින්දු වේදයේ සටහන් වෙනවා. මීට අමතරව ශාන්තිකර්ම, පෙරහැර, විවාහ, නිවෙස් ඉදිකිරීම්, නේත්‍රා මංගල්‍ය ආදී අවස්ථාවන් වලට තමයි සිංහල බෞද්ධයා වැඩිපුරම මෙම සංකේත යොදාගන්නෙ. ඒ වගේම විවිධ අවස්ථාවන් වල අෂ්ඨ මංගල වස්තු හැටියට ගැනෙන සංකේත වෙනස් වන අවස්ථාත් දැකගන්න පුළුවන්. උත්සව අවස්ථාවල සැරසිල්ලක් ලෙසත් යොදාගැනෙන අෂ්ඨ මංගල සලකුණු අප අතර පවතින වැදගත් සංස්කෘතිකාංගයක් ලෙස හැඳින්විය හැකියි.

 

 අෂ්ඨ මංගල සංකේත – අභයගිරි කෞතුකාගාරය

 

අටමඟල සලකුණු ගල් පුවරුවක කොටා ඇති අයුරු – තන්තිරිමලේ කෞතුකාගරය

මේ අතරම මේ සටහනට එකතු කලයුතු තවත් දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි අප අද වෙනකොට මේ අෂ්ඨ මංගල වස්තු හැඳින්වෙන “අටමඟල” කියන වචනය අපහාස, උපහාස අවස්ථාවන්ට යොදාගැනීම. මෙහෙම යෙදුම් ව්‍යවහාරයට එකතු වුණේ කොයි කාලෙද? කව්ද පටන් ගත්තෙ? කොහොමද? කොහෙදිද? ….. ප්‍රශ්න ගොඩයි. හරියට බැළුවොත් දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව අපේ අෂ්ඨ මංගල වස්තු වලට අපිම ගරහනව නේද?

අපේ දේවල් වලට, අපේ සංස්කෘතියට අපිම ගරහන පළමු හා එකම අවස්ථාව මේක නෙවෙයි. ව්‍යවහාරයෙන් තව ඕනෑ තරම් නිදර්ශන ගෙනහැර දක්වන්න පුළුවන්. අපි ඇයි මේ විදිහට අපේම දේ වලට ගරහන්න පුරුදු වෙන්නෙ? බොහෝ වෙලාවට මේ වචන වල ඇත්ත තේරුම නොදන්නා කම නිසා කොහෙන් හරි ඇහුණම ඒක කියන්න පුරුදු වෙනවා. මේ තත්වය මඟහරවා ගන්න හොඳම ක්‍රමය අපේ සංස්කෘතිකාංග ගැන මනා අවබෝධයක් ලබාගැනීම නේද? මේ ගැන සලකා බැලීම ඇත්තෙන්ම වටිනවා. සිංහලයගෙ සංස්කෘතිය ගැන සිංහලයා මිසක් වෙන කවුරු දැනගන්නද? අපි හැමවිටම අපේ දේ ගැන ඉගෙනගමු. අපේ සංස්කෘතිකාංග වලට ගරහන අවස්ථා හොයා ඒවා නිවැරදි කරන්න අපේ දායකත්වය උපරිමයෙන් ලබා දෙමු.

උපුටා ගැනීම - https://dutugemunu.wordpress.com//

බුදු රදුන් ලංකාවට වැඩම කළ බවට ඇති පුරාවිද්‍යාත්මක සාක්ෂි

බුදු රදුන් ලංකාවට වැඩම කළ බවට ඇති පුරාවිද්‍යාත්මක සාක්ෂි

ශ්‍රී ලංකාවාසී බෞද්ධයන් මෙන්ම සමස්ත ලෝකවාසී බෞද්ධයෝද සම්බුද්ධත්ව ජයන්ති වර්ෂය විවිධ ආමිස ප්‍රතිපත්ති පූජා ඔස්සේ සැමරීමට කටයුතු කළහ. සිද්ධාර්ථ ගෞතමයෝ වසර හයක් දුෂ්කර ක්‍රියාකොට ඉන් පසුව මධ්‍යම ප්‍රතිපදාව ඔස්සේ නුවණ මෙහෙයවා වයස අවුරුදු 35දී උතුම් වූ සම්බුද්ධත්වයට පත් වූහ. පාලි ත්‍රිපිටක සාහිත්‍යයට අනුව එතැන් පටන් වසර හතළිස් පහක් පුරා දෙව් මිනිසුන්ගේ හිතසුව පිණිස ගම්, නියම්ගම්, නගර කරා වඩිමින් රජ, මැති, ඇමැති, සිටු පොහොසත්, දුප්පත් භේද නොතකා සැමට පොදුවේ සත්‍යය දේශනා කළහ. සමස්ත ලෝකයම වඩාත් ප්‍රායෝගිකව ග්‍රහණය කර ගනුයේ මේ අසම - සම බුද්ධ රත්නයටම පමණක් ආවේණික වූ අපරිමිත කරුණාව, දයාව හා මෛත්‍රියයි. මෙසේ ධර්ම දේශනා කළ වර්ෂ 45ත්, බුද්ධ පරිනිර්වාණය සිදුවී ගත වූ වර්ෂ 2555ත් එක්කොට 2600 සම්බුද්ධත්ව ජයන්තිය සැමරීමට බෞද්ධයෝ කටයුතු කළහ.

ශ්‍රී ලංකාව බහුතර බෞද්ධ ජනතාවක් වාසය කරන රටක් වශයෙන් මෙන්ම බුදු දහම අනිවාර්යයෙන් රාජ්‍ය ආගම බවට පත්කර ගෙන සිටින රටක් වශයෙන්ද මෙරට පාලකයා නිතැතින්ම පාරිශුද්ධ බෞද්ධයකු විය යුතු යැයි දැඩිව සලකන දිවයිනක් වශයෙන්ද සම්බුද්ධත්ව ජයන්තිය පිළිබඳව වැඩි අවධානයක් යොමු කරනු දක්නට ලැබිණි. එසේම මෙරට පුරාණ වංසකතා පවසන පරිදි බුදුන් ශ්‍රී ලංකාද්වීපයට තෙවරක්ම වැඩම කර තිබේ. උගතුන් අතර ඒ පිළිබඳව විවිධ මතිමතාන්තර පැවතුණද මුළුමහත් ශ්‍රී ලාංකික බෞද්ධ ජනතාව බුදුන් ශ්‍රී ලංකාවට වැඩි බව ප්‍රකාශ කෙරෙන වංසකතාගත තොරතුරු තරයේම විශ්වාස කරති, අදහති. මෙබඳු අවස්ථාවක "බුදුන්ගේ ලංකා ගමනයන්" පිළිබඳව ඓතිහාසික මූලාශ්‍රයන්වල එන තොරතුරු මඳක් කෙටියෙන් වුවද සිහිපත්කර විමර්ශනයට බඳුන් කිරීම කාටත් ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත. ඉහත හඳුන්වා දෙන ලද ආකාරයට "බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ලංකා ගමන" පිළිබඳව අධ්‍යයනය කිරීමේදී අපට භාවිතයට ගත හැකිව පවතිනුයේ ශිලාලිපි, වාස්තුවිද්‍යා අවශේෂ යනාදී පුරාවිද්‍යා මූලාශ්‍රවලට වඩා පාලි සාහිත්‍ය මූලාශ්‍රයන්ය. ක්‍රිස්තු වර්ෂ 4 වැනි සියවසෙන් මෙපිටට අයත් එම කෘති අතරට මහාවංසය, දීපවංසය, සමන්තපාසාදිකාව නම් වූ විනය පිටකයේ අටුවා ග්‍රන්ථය, පූජාවලිය හා සද්ධර්මාලංකාරය යනාදිය ඇතුළත් වේ. මේවායේ "බුදුන්ගේ ලංකාගමන" පිළිබඳව වඩාත් වර්ණනාත්මක, සවිස්තරාත්මක වාර්තාකරණයක් දක්නට ලැබේ. බුදු හිමියන්ගේ ලංකාගමන පිළිබඳව සඳහන් එම සාහිත්‍ය මූලාශ්‍රයාගත තොරතුරුවලට පමණක් සීමාවී සාම්ප්‍රදායික තීරයක් ඔස්සේ උක්ත මාතෘකාව සාකච්ඡා කරනවාට වඩා විචාරශීලී මාවතක් ඔස්සේ එය විමර්ශනය කිරීම යෝග්‍යය.

සාහිත්‍ය මූලාශ්‍රවලට අනුව බුදුරජාණන් වහන්සේ අප රටට තුන් වරක්ම වැඩම කර තිබේ. ක්‍රිස්තුපූර්ව 6-5 ශතවර්ෂවල මෙරට විසූ යක්‍ෂ හා නාග යන ගෝත්‍රික පිරිස් එම පැමිණීම්වලට හේතු වී තිබේ. මෙබඳු සාකච්ඡාවකදී උන්වහන්සේ මෙරටට පැමිණි අවධිය වන විට මෙහි ක්‍රියාත්මක ඓතිහාසික සමාජ ආර්ථික තත්ත්වයන් ගැන අවධානය යොමු කිරීම ඉතාම වැදගත්ය. මේ සඳහා මෙහිදී පුරාවිද්‍යාත්මක කැණීම් හා න්‍යාය, ක්‍රමවේද භාවිත කරනු ලැබෙයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ මානව සංස්කෘතික ඉතිහාසය දළ වශයෙන් ප්‍රාගෛතිහාසික, ප්‍රොටෝ ඓතිහාසික හා ඓතිහාසික යුගය වශයෙන් බෙදිය හැකිය. මෙයින් ප්‍රාගෛතිහාසික සමය වසර 1,25,000න් ඇරැඹී ක්‍රිස්තුපූර්ව 1000දී පමණ අවසන් වෙයි. ක්‍රිස්තු පූර්ව 1000 සිට ක්‍රිස්තු පූර්ව 300 දක්වා දළ වශයෙන් හඳුන්වනුයේ ප්‍රොටෝ ඓතිහාසික යුගය වශයෙනි. ක්‍රි.පූ. 300 සිට ඇරැඹෙනුයේ ඓතිහාසික යුගයයි. මේ අතරෙන් බුදුහිමියන් මෙරටට වැඩියා යැයි විශ්වාස කෙරෙනුයේ ක්‍රි.පූ. 1000 - ක්‍රි.පූ. 300 දක්වා වර්ධනය වූ ප්‍රොටෝ ඓතිහාසික සංස්කෘතික සමය තුළදීය. එනම් ක්‍රි.පූ. 6 - 5 ශතවර්ෂවලදීය. බුදුන් වැඩම කළ මෙම අවධිය ශ්‍රී ලංකාවේ පුරාවිද්‍යාඥයන් විසින් ප්‍රාථමික යකඩ යුගය, මුල් අයිස් සමය යනාදී නම්වලින්ද හඳුන්වනු ලබයි. ශ්‍රී ලංකාවේ විශිෂ්ටතම පුරාවිද්‍යාඥයකු ලෙස විශ්ව සම්භාවනාවට පාත්‍රව සිටින ආචාර්ය ශිරාන් දැරණියගලයන් විසින් අනුරාධපුර ඇතුළුපුර කරන ලද විද්‍යාත්මක පුරාවිද්‍යා ස්ථරීභූත කැණීම් මාලාව පිළිබඳව අවධානය යොමු කිරීම මෙහිදී ඉතා වැදගත් වේ. එම කැණීම් අතර ගෙඩිගේ 1969 (ඒ.ජී. 69) අනුරාධපුර ඩිංගිරිබංඩාගේ වත්ත (ඒ.ඩී.බී. 87) අනුරාධපුර සල්ගහ වත්ත 1987/1988 (ඒ.එස්.ඩබ්ලිව්. 87/88) අනුරාධපුර මහාපාලි දාන ශාලාව 1989 (ඒ.එම්.පී. 89) යන කැණීම් මාලාව බුදුන් වඩින කාල පරිච්ඡේදය වන විට මෙරට පැවැති සමාජ, ආර්ථික ප්‍රවණතා හා සංස්කෘතික ලක්‍ෂණ පිළිබඳව වඩාත් විද්‍යාත්මක මෙන්ම විශ්වසනීය තොරතුරු රාශියක් ඉදිරිපත් කර ඇත. මෙම කැණීම් නව පුරාවිද්‍යාවේ පුනරුදයත් සමඟ සිදු වූ ඒවා මිස සාම්ප්‍රදායික ඉතිහාසකරුවන්ගේ ක්‍රියාදාමයක් නොවන නිසා ඒවායෙන් අනාවරණය වන තොරතුරුද සත්‍ය ඒවා ලෙස පිළිගත හැකිය. ක්‍රිස්තු පූර්ව 1000 - ක්‍රි.පු. 300ත් අතර කාලයේ විසූ මිනිසා ප්‍රාථමික සමාජ තත්ත්වයන්ගෙන් මිදී විධිමත් සංස්කෘතික ප්‍රවාහයකට ප්‍රවේශ වනු ලබන අයුරු පුරාවිද්‍යා පර්යේෂණකයන් විසින් පෙන්වා දෙනු ලැබ ඇත.

බුදුරජාණන් වහන්සේ ශ්‍රී ලංකාවට වඩිනුයේ ක්‍රිස්තුපූර්ව පස්වැනි, හයවැනි ශතවර්ෂවලදීය. එනම් ඉහත කී ප්‍රොටෝ ඉතිහාස කාලපරිච්ඡේදයේදීය. එපමණක් රාම - රාවණා පුවතත්, විජයාගමන නම් වූ උත්තර භාරතීය ජන සංක්‍රමණයත් සිදු වනුයේද මෙම කාලයේදීමය. විජය නමැති උතුරු ඉන්දීය සංක්‍රමණිකයා මෙරටට පැමිණෙන විට මෙහි විසූ ජනයා අතර පැවැති සංස්කෘතික ලක්‍ෂණ ඉතා සිත්ගන්නාසුලු ඒවා විය. එම සංස්කෘතික ලක්‍ෂණ අතර යකඩ ලෝහය ඇතුළු අනෙකුත් ලෝහ භාවිතය, ප්‍රාථමික ජල කළමනාකරණය, සරල කෘෂිකාර්මික කටයුතු, කාලරක්ත, රක්ත හා කාල වර්ණ මැටි බඳුන් නිෂ්පාදනය හා බැඳුණු පිඟන් මැටි කර්මාන්තය, ශාක හා සත්ත්ව ගෘහාශ්‍රිතකරණය, පිලිස්සීමෙන් පසුව මැටි බඳුන්වල කුරුටු ලක්‍ෂණ යෙදීම, පබළු නිෂ්පාදනය සහ මියගියවුන් උදෙසා විශේෂ සුසාන (මෙගලිත්) ඉදිකිරීම යනාදිය ඉතා වැදගත් ලක්‍ෂණ ලෙස හඳුනා ගනු ලැබේ. මේවාටත් වඩා සැලකිය යුතු කරුණක් වනුයේ සුසාන ගල් පියන් මත කොටා ඇති සංකේතවල භාවිතාවයි. ආචාර්ය දැරණියගල අනුරාධපුර ඇතුල් නුවර කළ පුරාවිද්‍යා කැණීම් මඟින් ක්‍රිස්තු පූර්ව 300න් අතීතයට ගමන් කරන අක්‍ෂර සහිත මැටි බඳුන් කැබැලිද සොයා ගත්තේය. එමගින් පෙනී යනුයේ බුදුන් වඩින විට මෙරට විසූ ජනයා කියවා තේරුම් ගත හැකි භාෂාවක් භාවිත කළ බවයි. මෙරට නිශ්චිත දේශපාලනික, ආගමික, සමාජ හා ආර්ථික යන ආයතනවල සැකැස්ම බුදුන් වැඩි කාලය හා සබැඳෙන බව මහාචාර්ය සෙනෙවිරත්නයන්ගේ පර්යේෂණවලින්ද පෙනී යයි. ඉහත සඳහන් කළ සංස්කෘතික ලක්‍ෂණවලින් සමන්විත ජන කණ්ඩායම් ශ්‍රී ලංකාවේ උතුර, උතුරුමැද, පහළ කඳුකර කලාපය, වයඹ, බටහිර හා ගිනිකොන දිග ප්‍රදේශවල ව්‍යාප්තව සිටි බව මහාචාර්ය සුදර්ශන් සෙනෙවිරත්න තවදුරටත් පෙන්වා දී ඇත. එසේ එම ජන කොටස් ඒ ඒ පළාත්වල ව්‍යාප්තව විසුවේ විජය මෙන්ම බුදු හිමිද මෙරටට පැමිණියා යැයි සැලැකෙන කාලය තුළදී වීම සුවිශේෂී කොට සැලැකිය යුතුය.

මහාවංසය මෙන්ම අනෙකුත් සාහිත්‍ය මූලාශ්‍රයන් පෙන්වා දෙනුයේ උක්ත විද්‍යාත්මක තොරතුරුවල හාත්පසින් වෙනස් වූ සාවද්‍ය තොරතුරු සමුදායකි. ඒ මෙරට මහ ජනතාවගේ ඇවැතුම් පැවැතුම් ගැනය. එම වංසකතා පවසන පරිදි බුදුන් වහන්සේ මෙරටට වඩින විට මෙම දිවයිනෙහි වාසය කොට ඇත්තේ චණ්ඩ, රෞද්‍ර, දුර්දාන්ත, අශිෂ්ට ජන පිරිස්ය. නමුත් එය කිසිසේත් පිළිගත හැකි පුවතක් නොවේ. බුදුන් විසින් දමනය කරනු ලැබුවේත් විජය විසින් මරා දමනු ලැබුවේත් මෙරට එකල විසූ ශිෂ්ට ලක්ෂණවලින් සමන්විත පිරිසක් බව නූතන විද්‍යාත්මක පුරාවිද්‍යා කැණීම්වලින් ලද දත්ත මගින් පැහැදිලි වන්නකි. වංසකතාකරු මෙරට ජනයා ඉතා භයංකර පිරිසක් ලෙස හඳුන්වා දී එබඳු කර්කශ පැවැතුම් ඇති පිරිසක් පවා දමනය කරන්නට බුදුන් සමත්වීම වර්ණනා කොට උන්වහන්සේ කෙරේ ගෞරවය වඩාත් වර්ධනය කිරීම අපේක්‍ෂා කළා විය හැකිය. එසේ නැතහොත් විජය නමැති ඉන්දියාවෙන් පිටුවහල් කළ පුද්ගලයා උසස් කොට දේශීය ජනයා පහත් කිරීම අපේක්‍ෂා කළා විය හැකිය. මෙම වංසකතා රචනා කරන ලද්දේ නික්ලේෂී මහරහත් උතුමන් විසින් නොව කෙලෙස් සහිත පෘථග්ජන භික්‍ෂුන් විසින් බව මෙහිදී සැලකිලිමත් විය යුතුය. ඒවායේ ඇතැම් තොරතුරු සතර අගතියෙන් තොර නොවනුයේ එම නිසාය. මේ අනුව බුදුන් මෙරටට වඩින විට වංසකතාකරු පවසනවාට වඩා විශිෂ්ට සිරිත් විරිත්වලින් යුත් ජන පිරිස් මෙහි විසූ බව පිළිගැනීමට සිදුවනුයේ මානව වංස පුරාවිද්‍යාව, සමාජ පුරාවිද්‍යාව, පුරා උද්භිද විද්‍යාව, පුරා සත්ත්ව විද්‍යාව වැනි නව පුරාවිද්‍යා ප්‍රවේශ ඔස්සේ කරුණු රැසක් විධිමත්ව වාර්තා වී ඇති නිසාය.

ඉහත සාකච්ඡා කරන ලද්දේ බුදු රජාණන් වහන්සේ මෙහි වැඩම කළ කාල පරිච්ඡේදය වන විට මෙරට පැවැති සමාජ - සංස්කෘතික පසුබිම පිළිබඳවය. බුදුරදුන්ගේ ලංකා ගමන පිළිබඳව කෙරෙන මෙබඳු සාකච්ඡාවකදී සමකාලීන සමාජ තත්ත්ව පිළිබඳව සුළු හෝ අවබෝධයක් ලබා ගැනීම අත්‍යවශ්‍යය. මුලින් සඳහන් කළ පරිදි මීළඟට පාලි පොත්පත්වල එන බුදුන් වැඩි ස්ථාන පිළිබඳව අපගේ අවධානය යොමු කෙරෙනු ඇත. ඒ අනුව බුදුරජාණන් වහන්සේ පළමුවරට ලක්දිවට වැඩම කරවා ඇත්තේ දුරුතු මස පුර පසළොස්වක් පොහොය දිනකදී බව මහාවංසය පවසයි. නමුත් දීපවංසයෙහි දුරුතු මසකදී වැඩම වූ බව සඳහන් නොවන අතර උක්ත යක්‍ෂ ගෝත්‍රික දමනයට ලංකාවට වැඩි බව නම් කියැවේ. බුද්ධඝෝෂ අටුවාචාරීන් විනය පිටකයට ලියන ලද අට්ඨ කතාව වන සමන්ත පාසාදිකාවේ බුදුන් පළමු වරට යක්‍ෂයන් දමනය කිරීමටත් දෙවැනි වර චූලෝදර මහෝදර නාග දමනයටත් තුන්වැනි වර මණිඅක්ඛිත නා රජුගේ ආරාධනයෙන් පන්සියයක් භික්‍ෂූන් සමඟ වැඩමවා රුවන්වැලි සෑය, ථූපාරාමය, ශ්‍රී මහා බෝධිය, මුතියංගණ සෑය, දීඝවාපි චෛත්‍යය පිහිටි ස්ථානවල නිරෝධ සමාප්තියට සමවැද වැඩහුන් බව සඳහන් වේ. සමන්ගිර මත ශ්‍රී පාද ලාංඡනය පිහිටුවීමෙන් අනතුරුව එම පර්වත පාදයේ දිවා විහරණයකොට ඉන් අනතුරුව දීඝවාපි වැඩි බවද වංසකතාවේ සඳහන් වේ.

පළමුවැනි ලංකා ගමනයේදී බුදුන් වහන්සේ දැනට මහියංගණය නමින් ප්‍රසිද්ධ ව්‍යවහාරයේ පවතින පෙදෙසෙහි මහවැලි නදී තෙර රැස්ව සිටි යුද්ධාභිමුඛ යක්‍ෂ ගෝත්‍රිකයන් දමනය කොට ඔවුන් ගිරි දිවයිනෙහි පදිංචි කරවූ බව කියැවේ. එහිදී උන්වහන්සේ ධර්මය දේශනා කළේ දෙවියන්ට මිස යක්‍ෂ ගෝත්‍රිකයන්ට නොවේ. සමන්ගිර වැසි මහා සුමන සෝවාන් ඵලයට පත්වනුයේ මෙහිදීය. ඔහුගේ ඉල්ලීම පරිදි බුදුන් විසින් දෙන ලද කේශ ධාතු තැන්පත් කොට බුදුහිමි වැඩසිටි ස්ථානයේ සත් රියනක් උස සෑයක් කරවීය. පසු කලෙක බුදුරජාණන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑ කල්හි සරභූ නම් තෙර නමක් ග්‍රීවා ධාතුව (උගුරු ඇටය) රැගෙනවිත් මෙම සෑයෙහි තැන්පත් කර එය ‍දාළොස් රියන් කර බඳවා ඇත. ඉන් පසුව දේවානම්පියතිස්ස රජුගේ සොහොයුරෙකු වූ චූලාභය මෙම දෙවැනි චෛත්‍යයද විශාල කොට තිස් රියනක් උසට බැඳ ඇත. ඊටත් පසු කලෙක දුටුගැමුණු කුමරු මෙම පෙදෙසෙහි පිහිටුවා තිබුණු එළාර බලකොටු බිඳ ජයගෙන මෙකී චෛත්‍ය අසූරියන් කොට බඳවා තිබෙන බව මහාවංශය පවසයි. වර්තමානයේ මහියංගණ සෑය නමින් හඳුන්වනුයේ මෙම චෛත්‍යයයි.

මෙරට වංසකතාවලින් යක්‍ෂ ගෝත්‍රිකයන්ට අමතරව දේව ගෝත්‍රිකයන් පිළිබඳව ද ඉඟි ලැබී තිබේ. යක්‍ෂයන් පලවා හළ බුදුන් කෙරෙන් ධර්මය ශ්‍රවණය කළ දේව සමූහයා එකල වඩාත් ශිෂ්ටව විසූ ජන ප්‍රධානීන් ලෙස සිතීමට වංසකතා වාර්තා අප පොලඹවයි. (ඒ පිළිබඳව තවදුරටත් සිතීමට පාඨකයාට ඉඩ ලබා දෙමු.) බුදුරජාණන් වහන්සේ දෙවැනිවරට මෙරටට වඩිනුයේ නාග ගෝත්‍රික ජන කණ්ඩායම් මුල්කරගෙනය. ඒ බුද්ධත්වයෙන් පස්වැනි වර්ෂයේදීය. එම වර්ෂයේ බක් මස අමාවක් දින නාගදීපයට වැඩමවා මාණික්‍යමය පුටුවක් උදෙසා චූලෝදර හා මහෝදර යන මාමා හා බෑනා අතර ඇතිවූ මතභේදය දුරු කර සමගි කරවූ බව වංසකතාව පවසයි. මොවුන් දෙදෙනාම නාග ගෝත්‍රිකයන්ය. මහාචාර්ය පරණවිතාන මෙම චූලෝදර හා මහෝදර යන නාම දෙක ඉන්දීය මහාභාරත මහා කාව්‍යයේ එන කුණ්ඩෝදර හා මහෝදර යන දෙදෙනාම ලෙස ගිණිය හැකි බව පවසයි. මෙම සාහිත්‍යය මූලාශ්‍රයවල එන නාග ගෝත්‍රිකයන් බටහිර වෙරළ තීරය ඔස්සේ ඇති තැනිතලා භූමියෙහි කෘෂිකාර්මික කටයුතු කරමින් සිටි තාවකාලික නිවාස සහිත පිරිසක් බවත් යක්‍ෂ ගෝත්‍රිකයන් කඳුකරයේ ගංගා නිම්න ආශ්‍රිතව පිහිටි ගුහා හා විවෘත භූමි භාගවල විසූ පිරිසක් බවත් ආචාර්ය නන්දදේව විජේසේකර පවසයි. මේ පිළිබඳව අදහස් දක්වන ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රමුඛ පෙළේ පුරාවිද්‍යාඥයා වන ආචාර්ය ශිරාන් දැරණියගල පවසනුයේ වංසකතාවේ එන නාග ගෝත්‍රික ජනයා ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රොටෝ ඓතිහාසික යුගයේ විසූ මිනිසුන් යැයි අනුමාන කළ හැකි බවයි. ප්‍රොටෝ ඓතිහාසික යුගය යනු බුදුන් වැඩමවූ කාලයයි. මෙකල නාගයෝ දෙවර්ගයක් මෙරට විසූහ. පර්වතවාසී හා සමුද්‍රවාසී නාග ගෝත්‍රිකයන් යනු එම දෙපිරිසයි. යටකී මිණි පළඟ අයත්ව සිටියේ පර්වතවාසී චූලෝදර නා රජු වන අතර ඒ සඳහා සටන් වැදීමට ඉදිරිපත්ව සිටියේ සමුද්‍රවාසී මහෝදරය. සැබැවින්ම මෙම සමුද්‍රවාසී හා පර්වතවාසී යන වචන දෙකෙන් පැවැසෙනුයේ මුහුදු පතුලේ හෝ විමානවල ජීවත්වන සැබෑ ස්වරූපයේ නාගයන් නොව පර්වත සහිත කඳුකර ප්‍රදේශවල හා සමුද්‍රාසන්න වෙරළබඩ තීරයේ විසූවන් ලෙස සිතීම සාධාරණය.

"නාග" යන වචනය සහිත සෙල්ලිපි රැසක් ශ්‍රී ලංකාවෙන් අනාවරණය වී ඇති අතර ඔවුන් මැණික් වැනි වටිනා ඛනිජ වර්ගවල හිමිකරුවන් ලෙස එම ශිලාලේඛනවල හඳුන්වා දී තිබීම විශේෂයෙන්ම සැලකිය යුත්තක් බව ආචාර්ය පියතිස්ස සේනානායක පවසයි. මෙම දෙවැනි ලංකාගමනය පිළිබඳව වන ප්‍රවෘත්තිය වැදගත් ඉඟි කීපයක් අපට ලබාදෙයි. ඒ සමකාලීන ලංකා සමාජය හා ඔවුන්ගේ විඥානමය සංවර්ධන පිළිබඳවයි. මෙම නාගයෝ (ගෝත්‍රිකයෝ) බුදුරුව දුටු පමණින්ම තුටු පහටු වෙති. බණද අසති. අසා පැහැදී ගැටුමට හේතුව වූ මිණි පළඟ ද බුදුන්ටම පුදති. දානයක්ද දෙති. එපමණක් නොව මහාවංසය පවසන පරිදි "නාගයෝ" දෙපිරිසම පංචසීලයද සමාදන් වූහ. බුදුන් දුටු විගසින් සතුටට පත්වීමටත්, බණ අසා පැහැදී දන් දීමටත් තරම් මොවුන් ශිෂ්ට වූයේ කවර ආභාසයකින්ද යන්න නොවිමසා බැරිය. මොවුන් වෙළෙදාම සමඟ (දේශීය - විදේශීය) දැඩි සබඳතා තිබුණු පිරිසක් බවත් ඊට පෙර බුදුන් ගැන අසා දැන සිටි පිරිසක් බවත් පැහැදිලිව පෙනෙන කාරණයකි. එසේ නොමැතිව වංසකතාව පවසන පරිදි නාගයන් පංචශීලය සමාදන් වනුයේ කුමන හැදියාවක් මතද? බුදුන් වහන්සේගේ තුන්වැනි ලංකාගමනයට පදනම වැටෙනුයේද මෙම දෙවැනි ගමනේදීමය. යට කී මිණි පළඟ යුද්ධයට මහෝදර නා රජුගේ මලණුවන් වූ මණිඅක්ඛිත නාරජුද පැමිණ සිටියේය. ඔහු කැලණි ප්‍රදේශවාසියෙකි. මෙම පුද්ගලයා නැවත ලංකාවට වඩින ලෙස බුදුන්ට ආරාධනා කොට තිබේ.

උක්ත නාගදීපාගමනය සිදු වූයේ බුද්ධත්වයෙන් පස්වැනි වර්ෂයේදීය. එම ගමනේ අවුරුදු තුනකට පසුව මණිඅක්ඛිත නාරජු බුදුන් වෙත එළැඹ භික්‍ෂු සංඝයා සහිතවම කල්‍යාණි පුරවරයට වඩින ලෙස ආරාධනා කළේය. ඒ අනුව පසු දිනම එනම් බුද්ධත්වයෙන් අටවැනි වර්ෂය පූරණය වන දින හෙවත් වෙසක් පුර පසළොස්වක පෝය දිනෙන් කැලණියට වඩමවා තිබේ. මෙම කැලණිය නූතන කොළඹ සමීපයේ පිහිටියා වූ භූමිභාගය නොවන බවත් රුහුණේ රාජ්‍යයක් වූ එය ගිනිකොන දිග ලංකාවේ පිහිටා තිබුණු බවත් මහාචාර්ය පරණවිතාන පවසා තිබේ. තවදුරටත් ඒ පිළිබඳව අදහස් දක්වන මහාචාර්ය පරණවිතාන පෙන්වා දෙනුයේ ලංකාවේ නැගෙනහිර පළාතේ "මණ්ඩලගල" නම් ස්ථානයේ පූර්ව බ්‍රාහ්මී ශිලා ලිපියක් හමුවුනු බවයි.

උපුටා ගැනීම - http://mawbima.lk/55-16436-news-detail.html

දළදා වහන්සේ සහ ශ්‍රී මහා බෝධිය වැඩ සිටි ඉසුරුමණියේ සැඟවුණු කතාව

දළදා වහන්සේ සහ ශ්‍රී මහා බෝධිය වැඩ සිටි ඉසුරුමණියේ සැඟවුණු කතාව

ඉසුරුමුණිය ආර්ය ශිෂ්ටාචාරය සතුව පැවැති පූර්ව ඇදහිලි හා විශ්වාසයන්ගේ කේන්ද්‍රස්ථානය බවට පත්වූයේ කිතුවසරට පෙර තෙවැනි සියවස ආරම්භයේ සිටය.

බ්‍රාහ්මණික පූජකවරුන්ගේ මෙහෙය වීමෙන් සිදුවූ මෙම ආගමික පැවැතුම් ඉන්දීය ආභාසයෙන් පෝෂණය වී පැවැතිණ. සාංක්‍රමණික ජීවිතය තුළින් දිවයිනට දයාද කරන ලද කෘෂිකාර්මික පැවැත්ම සමාජයීය සිරිත් විරිත් ඇතුළු සාරධර්ම මෙන්ම ඇදහිලි හා විශ්වාසයන්ද වෙනසකට පත්වූයේ වරින් වර සිදුවූ ආගමනිකයන් රැගෙන ආ ආකල්පයන් තුළිනි. පැරැණි ආර්ය ජනජීවිතය පිළිබඳව අනුරාධපුරයේ කරන ලද පුරාවිද්‍යාත්මක ගවේෂණයන්ගෙන්ද මේ බව සනාථ කරන තොරතුරු හෙළිදරවු කරගෙන තිබේ. ඉන්දියාවේ ගංගා නම් ගඟ බඩ නිම්නයේ ක්‍රිස්තු පූර්ව යුගයට අයත් ආර්ය ජන ජීවිතය පිළිබඳව කරන ලද ගවේෂණයන්ගෙන් ලද තොරතුරු මේ හා සැසඳෙන බව පුරාවිද්‍යා ශිරාන් දැරණියගල මහතා සඳහන් කර තිබේ.

පූර්ව ආර්ය ජන ජීවිතය තුළ මතුවූ ගැටලු සහගත වූ තැන් විස¼දා ගැනීමේ මඟ මතු වන්නේ බුද්ධිය දැනුම අත්දැකීම් හා සහජ හැකියාවන් ඇදහිලි හා විශ්වාසයන් ඔස්සේය. මේ සඳහා භෞතික පැවැත්ම හා චර්යාත්මක පැවැත්ම උපකාර විය. නියඟ ඉඩෝරය දුර්භික්‍ෂ මඟ හැරීම සඳහා සුදුසු කාලයේදී වැස්සද දූ පුතුන් ලබාදීමද ගව මහීෂාදීන් හා පලදාවන් ලබාදීම හා කෙත්වතු සරුසාර කරවා ගැනීමද මෙහිලා විශේෂිත විය. මෙම අපේක්‍ෂා සඳහා විසඳුම් මාර්ග වශයෙන් සලකනු ලැබූයේ ඇදහිලි හා විශ්වාස කරා යොමු වීමයි. වේද ආගමික පැවැතුම් මෙහිලා මූලිකත්වය දැරීය. අග්නි, සෝම, වරුණ හා සූර්ය වැනි දෙවිවරුන් පිදීම ආරම්භ වූයේ අපේක්‍ෂා ඉටුකර ගැනීමේ පරමාර්ථයෙනි. මෙම පිළිවෙත් ඉටුකිරීම බ්‍රාහ්මණික පූජකවරුන්ගේ මෙහෙය වීමෙන් සිදු කෙරුණි. ඉසුරුමුණිය පූර්වයේදී අනුරාධ ග්‍රාමයේ පොදු ජන ජීවිතය හා බැඳී පවතින්නේ මෙම පදනම තුළිනි.

වේද යුගයේ ඇදහූ වරුණ වැනි දෙවිවරුන් පශ්චාත් වෛදික යුගයේ පසුබාමින් වරුණ දෙවියන් හින්දු ආගමික අරමුණු ඔස්සේ ඊශ්වර දෙවියන් බවට පත්වූ බව සඳහන් වේ. බ්‍රාහ්මණික පූජකවරුන්ගේ මෙහෙය වීමෙන් අර්ජුන විෂ්ණු හා ස්කන්ධ වැනි දෙවිවරුන් පෙරමුණ ගෙන තිබිණි.

ආර්යයන් ඉන්දීය දේශයට සංක්‍රමණය වීමේදී ඇතිවූ අනාර්ය සටන්කාමී උද්දාමයන් පරාජයට පත් කරන ලද මෙම යුද අධිපතීන්ට ප්‍රණාමය හිමිවූයේ මෙම පරිවර්තනයෙනි. මෙසේ ඇතිවූ ආගමික වෙනස්වීම් දිවයිනට ළඟා වූයේ බ්‍රාහ්මණික පූජකවරුන්ගේ ආගමනයන් තුළිනි.

ඉසුරුමුණිය බ්‍රාහ්මණික පූජකවරුන්ගේ මෙහෙය වීමෙන් සිද්ධස්ථානයක් බවට පත්වූයේ එහි පිහිටීම ආගමික පරිසරය සඳහා මනාව ගැළපුණු හෙයිනි. උස්වූ ශෛලමය පර්වතයන් මෙන්ම ඇතුළට නෙරාගිය ස්වාභාවික ගුහාවන්ද ජලයෙන් පිරීගිය පොකුණුද නිශ්චල පරිසරයද ඉන්දීය ආගමික ආශ්‍රමයන්ගේ හැඩරුව ගත් හෙයින් ඔවුන්ගේ සිතුම් පැතුම්වලට අනුබද්ධිත වන්නට ඇත.

පළමුවැනි සියවසේ ලියැවුණු ශිලා ලේඛනයක ඉසුරුමුණිය යන්න සඳහන්ව ඇත්තේ "ඉස්සර මණ" යන නාමයෙනි. මහා වංස කතුවරයා මෙම වදන ව්‍යක්ත පාලි භාෂාවට පෙරළුයේ "ඉස්සර සමණ" යනුවෙනි. මහාචාර්ය පරණවිතානයන් මෙම පෙරළිය මුල්වදනේ අර්ථය වියැකී යෑමට හේතුවූ බව පෙන්වාදී තිබේ. පෙර වදනේ සඳහන්ව ඇත්තේ ඉස්සරමණ යන්නයි. එයින් කියැවෙනුයේ මෙම සිද්ධස්ථානය ඊශ්වර දෙවියන්ගේ නාමයට කැපවූ බවයි.

දේවානම් පියතිස්ස රාජ්‍ය සමයේදී මිහිඳු මහ රහතන්වහන්සේ ලංකාවට වැඩම වූ බව වංස කතාවල සඳහන් වේ. එතුමන් දේශනා කළ දහමින් සිත් පහදවා ගත් රාජකීය පවුල් මෙන්ම රටවැසියන්ද සැදැහැති බෞද්ධයන් බවට පත් වූ බව මහා වංසය මෙන්ම දීපවංසයද සඳහන් කර තිබේ. අනුරාධපුරයේ වැසියන් තමන් මෙතෙක් ඇදහූ ආගමික විශ්වාසයන් කෙරෙන් බැහැර වූයේ ඉසුරුමුණියද බෞද්ධ විහාරාරාමයක් බවට පත්කර ගැනිණි. ශ්‍රී මහා බෝධීන්වහන්සේ අනුරාධපුරයට වැඩමවීමේදී ඉසුරුමුණියේ වඩා හිඳුවා පුදසත්කාර කළේ එකල පිළිගත් බෞද්ධ විහාරාය ඉසුරුමුණිය වූ හෙයිනි.

එහෙයින් ශ්‍රී මහා බෝධීන්වහන්සේගේ අංකුරයක් ඉසුරුමුණියේ රෝපණය කිරීමට හේතු වාසනා ලැබීය. ජේතවනාරාම ශිලා ලේඛනයට අනුව පංච මහා විහාරයන්ට අයත්වූ ඉසුරුමුණිය, මහාවිහාරය, ථූපාරාමය, චේතිය විහාරය සහ වෙස්සගිරිය ථෙරවාදී බුදුදහමට අනුව ප්‍රධාන ආගමික මධ්‍යස්ථාන වශයෙන් පිළිගෙන තිබිණි. ඉසුරුමුණිය යන්න ශිලා ලේඛනයේ සඳහන්ව ඇත්තේ ඉස්සර සමණ විහාරය වශයෙනි. මහසෙන් රාජ්‍ය සමයට අයත්වුණු සේ සැලැකෙන මෙම ලේඛනය විස්තර කර ඇත්තේ පංච මහා විහාර පාලනය කළ යුතු බවයි. පැවැති මතභේදකාරී තත්ත්වය හේතු කොටගෙන සිරි දළදා සමිඳුන් අනුරාධපුරයට වැඩමවීමේදී කිත්සිරි මෙවන් රජතුමාට ප්‍රථමයෙන් ඉසුරුමුණියේ වඩා හිඳුවා පුදසත්කාර පැවැත්වූයේ පැවැති තත්ත්වය සමනය කිරීමට වන්නට පුළුවන. විශේෂයෙන්ම මේ සඳහා සුදුසුම ස්ථානය ඉසුරුමුණිය වූයේ එම සිද්ධස්ථානය අනුරාධපුරයේ පැරැණිතම බෞද්ධමය විහාරාරාමය වූ හෙයිනි.

ගුප්ත අධිරාජ්‍ය බලයට පත්වූයේ මෞර්ය අධිරාජ්‍යයේ ඇවෑමෙනි. ඉන්දීය දේශයේ එතෙක් යටපත්ව පැවැති හින්දු ආගමික පැවැතුම් ඇදහිලි හා විශ්වාසයන් යළි ජීවය ලැබුවේ, උද්දාමයට පත්වූයේ බ්‍රාහ්මණික විද්වතුන්ගේ මැදිහත් වීමෙනි. අලහබාද් ප්‍රශස්තියට අනුව ලංකාවද ගුප්ත අධිරාජ්‍යයේ ඇල්ම බැල්මට යොමුවී පැවැති බව පැහැදිලි වේ. බුද්ධගයා ශිලාලේඛනයට අනුව ගුප්ත අධිරාජ්‍යය ලංකාව කෙරේ අනුගමනය කර ඇත්තේ සහනශීලී ප්‍රතිපත්තියකි. සමුද්‍ර ගුප්ත අධිරාජ්‍යයා එම ප්‍රතිපත්තියේ පිහිටා ලක්දිවෙන් වන්දනාවේ යන වන්දනාකරුවනට බුද්ධගයාවේ විශ්‍රාම ශාලාවක් ඉදිකර දීමට කාරුණික වී තිබේ.

මෞර්ය පාලන සමයේ බුදුසමය කෙරෙන් සිදුවූ ආගමික සිතුම් පැතුම්වල වෙනස්වීම හින්දු ආගමික බ්‍රාහ්මණ විද්වතුන්ගේ මනස මහත් වෙනසකට ලක් කෙරේ. ගුප්ත යුගයේදී මෙම හැඟුම් උද්දාමයට පත්වූයේ නව සංකල්පනාවන්ගෙන් පෝෂණය වීමෙනි. මෙම වෙනස ඉස්මතුකර දැක්වූයේ හින්දු ආගමික සංස්කෘතියට අයත් සිද්ධස්ථාන හා වන්දනා මානවලිනි. දෙවියන්ගේ රූ නිර්මිත වූයේ බහු ශිර්ෂ හා බහු හස්ත දරමින් කමනීය විලාසයෙන් දෙවොල තුළ වැඩවසනා ආකාරයෙනි. ඉන් නිරූපිත වූයේ දෙවියන් ජීවමානව වැඩහිඳිනා බවයි. ස්කන්ධ පුරාණය කුමාර සම්භවය, රාමායණ වැනි ග්‍රන්ථ පහළ වූයේ දේව භක්තිය වැඩි කරවන අන්දමිනි. පර්වතය තුළට කාවදින සේ ගුහාවක් නිර්මාණය කොට ඒ තුළින් බුදුන්වහන්සේ මෙන්ම දේව විශ්වාසයන්ද ඇතුළත් ප්‍රතිමා, විචිත්‍ර චිත්‍රවලින් අලංකරණය වූයේ සිත් පහන් කරවන අන්දමිනි. මේ අනුව යමින් ඇල්ලෝරා, අජන්තා, කාර්ලේ වැනි සිද්ධස්ථාන බිහිවීම ගුප්ත යුගයේ විශේෂත්වය විය.

ගුප්ත අධිරාජ්‍යයේ බලපෑම දිවයින කෙරේ යොමුවුවද බෞද්ධාගමික ප්‍රතිපත්තීන්වල පැවැත්මට ඉන් කිසිදු බාධාවක් ඇති නොවිණි. එහෙත් පූර්වයේ පැවැති ඇදහිලි හා විශ්වාසයන් අනුව හින්දු ආගමික පැවැතුම්ද යළි අවදි වී තිබිණි. ඒ සඳහා හේතුදායක වන්නට ඇත්තේ බ්‍රාහ්මණික ආගමනයන් වන්නට පුළුවන. ව්‍යාප්තව පැවැති බෞද්ධාගමික සංවරශීලී සමාජයීය පැවැත්මට එය බාධාවක් නොවිණි. ඇතිවූ මතභේදකාරී තත්ත්වය මෙන්ම ජන ජීවිතයේ පැවැත්මට අදාළවූ ගැටලු සහගතවූ උග්‍ර ජීවන ප්‍රශ්නවලට සහනදායක පිළිතුරු සෘජුවම ලබා ගැනීම අපහසු විය. එහෙයින් පෙර පැවැති ඇදහිලි හා විශ්වාස ඔස්සේ සහනදායක තත්ත්වය අපේක්‍ෂා කෙරිණි. ගුප්ත යුගයේ පැවැති හින්දු ආගමික පැවැතුම් ගලා ආයේ එම හිඩැස පිරවීම සඳහායි සිතිය හැකිය. සමාජයීය පැවැත්ම වෙනසකට පත්වූයේ දේව ඇදහිලි හා දේවබලය කෙරේ විශ්වාසය දැඩිවීමෙනි. හින්දු ආගමික පැවැතුම් මේ අනුව ක්‍රමයෙන් සමාජගත විය.

ඉසුරුමුණිය වෙතද මෙම පැවැත්මේ සලකුණු ළඟා වී තිබුණද බෞද්ධාගමික පරිසරය ස්ථාවරව පැවැතියේ ථෙරවාදී මහා සංඝයා වහන්සේ ඒ සඳහා පහසුකම් ලබාදීම වළකාලූ හෙයිනි. ඉසුරුමුණිය තුළ දේව ඇදහිලි හා විශ්වාසයන්ට ඉඩපහසු සලසාලූයේ විහාරාරාම පරිසරයෙන් බාහිර ප්‍රදේශය ඇසුරෙනි. පර්වත ප්‍රාන්තයේ එළිමහන් භූමිය මේ සඳහා විශේෂිත විය. ඉසුරුමුණියේ පවත්නා යුගල රූපය දේව ඇදහිලි හා විශ්වාසයන් පිළිබඳව ශේෂවී පවත්නා කෞතුක වටිනාකමින් හෙබි ආගමික නිර්මාණයකි. ගුප්ත කාලීන යුගයට අයත් හතර වැනි හෝ පස්වැනි සියවසට අයත්වූ කෘතියකි.

මෙම රුව පිළිබඳව බොහෝ අදහස් ගෙනහැර පෑ විද්වතුන් පූජනීය ස්ථානයක් බව අමතක කරමින් තම හිත අයාලේ හැරියේ වංස කතාවේ එන ප්‍රේම පුරාණයන් ගෙන හැර පාමිනි. මෙම යුගල රූපය වන්දනීය තත්ත්වයට පත්වූයේ ස්කන්ධ දෙවියන්ගේ හා තේවානි දෙවිදුවගේ රූ වශයෙනි. ඉන්දීය දේශයේ ආර්ය ජනාවාස පිහිටුවා ගැනීමේදී අනාර්යයන් හා හමුවූ සටන්කාමී විරෝධතා මැඬලමින් ජය අත්පත් කර දීමට ස්කන්ධයන් සමත්විණ. ලංකාවේද ආර්ය ජනාවාස පිහිටුවා ගැනීමට හැකියාව ලැබී ඇත්තේ ස්කන්ධයන් යක්‍ෂ රාක්‍ෂ ගෝත්‍රයන් හා සටනේ යෙදීමෙනි.

මෙම ස්වදේශික පිරිස් අසුරයන් වශයෙන්ද සඳහන්වේ. පුරාවෘත්තයකට අනුව දිවයිනේ මෙම සටන් මෙහෙයවා ඇත්තේ තාරක නම් අසුරයෙකි. මෙම සටන කෙළවරවී ඇත්තේ කළුතරෙන් මුහුදට ගලා බස්නා කළු ගංගා මුව‍ෙදාර සමීපයේදී බව පුරාවෘත්තයේ සඳහන් වේ. පුරාවෘත්තයට අනුව කළු ගඟින් උතුරු පෙදෙස දේ ශාස්ත්‍ර නමින් හඳුන්වා තිබූ බව පැහැදිලි වේ. රාම - රාවණ පුවත අනුවද මෙම ප්‍රදේශය විභීෂණයන් සතුවිය. අදද කැලණියේ සිදු කරන විභීෂණ දේව වන්දනය ඒහා බැඳී තිබේ. කළු ගඟෙන් දකුණු ප්‍රදේශය හඳුන්වා ඇත්තේ වේලාපුර නමිනි. එම පෙදෙස ස්කන්ධයන්ගේ සේනාවන්ගේ කඳවුරු භූමිය විය. වේල්යනු ස්කන්ධයන්ගේ සුරතෙහි රැඳි හෙල්ලය හඳුන්වන නාමයයි. හින්දු කතාවන්ට අනුව වේල් යනුවෙන් ස්කන්ධ දේවයන් හඳුන්වා තිබේ.

ස්කන්ධයන් යුද්ධ අධිපති දෙවියෙකි. හේ කඩවසම් සිරුරකින් පිරිපුන් බව පැහැදිලි කරනු ලැබ ඇත්තේ තාරුණ්‍යය විදහා පාමිනි. පැලඳි ආභරණ දිව්‍යමය අධිපතියකුගේ ස්වරූපය මවාපායි. කංචුකය අසිපත දරන බව නිරූපණය කර තිබේ. මුහුණේ පළවන සෞම්‍ය ගුණය යුක්තිය හා සාධාරණත්වය අපේක්‍ෂිත බවට සලකුණකි. පසුපසින් දිස්වන ගිනිසිළු සහිත චක්‍රාවලිය දෙවිඳුන් සතු ආධ්‍යත්මික බලය නිර්මාණ ශිල්පියා දුටු අන්දම පැහැදිලි කර තිබේ. එය ඉසුරුමුණියේ යුගල රූපයෙහි පුරුෂ රුව ස්කන්ධ දෙවියන්ගේ බව පැහැදිලි කරන ස්ථාවර දැක්මකි. ස්කන්ධ පුරාණය කුමාර සම්භවය යන හින්දු ආගමික ග්‍රන්ථවල දැක්වෙන ආධ්‍යාත්මික බලය මනාව නිරූපණය කිරීමකි.

යුගල රූපය තුළින් නිර්මාණය වී ඇති තේවානි දෙව්දුව බෙහෙවින් අජන්තා ගුහා නිර්මාණයන් තුළ අන්තර්ගත කාන්තා දේවරූපයන් හා සමානුරූප වේ. හැඳි පැලඳි ආභරණද එම සම්ප්‍රදායටම අනුකූල වේ. ගුප්ත යුගයේ දේවතා රූ නිර්මාණය වී ඇත්තේ තම ප්‍රියාම්බිකාවන්ද සමීප සිටින බව පැහැදිලි කරමිනි. සම්ප්‍රදායානුකූලව එකල පැතැලි තලයන්හි රූ නිරූපණය කිරීම නිර්මාණශීලී ක්‍රමවේදයකි. ගුප්ත කාලීන පැවැත්ම අනුව එම යුගයේදී ස්කන්ධ දෙවියන් පිදීමද අනුගතව පැවතිණ.
උතුරු ඉන්දියාවෙන් බිහිවූ අධිරාජ්‍ය සංකල්පය ගිලිහීයත්ම සමස්ත ඉන්දියාව තුළ කුඩා කුඩා රාජ්‍යයන් බිහිවූයේ ප්‍රදේශයන් මායිම් කර ගනිමිනි. මෙම පැවැත්ම අනුව දකුණු ඉන්දියාව තුළද ක්‍රියාත්මක වූයේ ඒ හා සමරූපී වූ ප්‍රතිපත්තියකි.

දකුණු ඉන්දියාවේ පල්ලව රාජ්‍ය මෙම ප්‍රතිපත්තියේ ප්‍රමුඛස්ථානය ගෙන තිබිණි. අවට පිහිටි සෙසු ප්‍රදේශ තම අණසකට යටපත් කරගත් පල්ලව රාජ්‍යය ආර්ථිකමය අතින් මෙන්ම ආගමික සංස්කෘතික පැවැත්ම අතින්ද සෙස්සන් අභිභවාලීය. මෙහි අපූර්වත්වය පිළිබිඹු වූයේ ශෛලමය නිර්මාණයන් තුළිනි. කාංචිපුරය වැනි නගරවල ඉදිවූ දේවාලය මෙම නිර්මාණ ක්‍රමයේ විශිෂ්ටත්වය හෙබවීය. නරසිංහවර්මන් රජුගේ අනුග්‍රහයෙන් බිහිවූ මෙම නිර්මාණ පල්ලවයන්ගේ විශිෂ්ටත්වය කියාපාන නිර්මාණයන් බවට පත්ව තිබේ.

ලක්දිවද මෙම පල්ලව ආභාසයේ වරම ලද්දේ මානවම්ම රාජ සමයේ ඇතිවූ දේශපාලන සහසබඳතාවන් තුළිනි. ඉසුරුමුණියේ පවත්නා මේ යුගයට අයත් නිර්මාණ මෙම සබඳතාවන් වඩාත් තහවුරු කෙරේ. ක්‍රිස්තු පූර්ව යුගයේ සිට පැවැති හින්දු ආගමික පැවැතුම් ඔස්සේ මෙම පල්ලව ආභාසය ඉසුරුමුණියේ ජනිත වූවායි සිතිය හැකිය. හත්වැනි සියවස පාදක කොට පැවැති මෙම පැවැත්ම ජනතාවගේ අවශ්‍යතාවයන් අනුව ඉසුරුමුණියේ පවතින්නට ඇත. අශ්ව හිස සහිත ප්‍රතාපවත් පුරුෂයාගේ රුව පල්ලව සම්ප්‍රදායට අයත් නිර්මාණයක් ලෙස මහාචාර්ය පරණවිතානයන් හඳුනා ගෙන තිබේ. මහාචාර්යතුමා පර්ජන්‍ය දෙවියන් බවට අදහස් කරන මෙම රුව තවත් විටෙක කපිල මුනිවරයාගේ බවට අදහස් කරයි. හේ අශ්ව හිසින් නිර්මාණය වී ඇත්තේ අග්නි දෙවියන් බවට මතයක් ගෙන හැර පාමිනි. කෙසේ වුවද මෙම රූ ඉසුරුමුණියේ පැවැති ආර්යයන්ගේ පූර්ව ඇදහිලි හා සබඳතා දක්වන බව පැහැදිලි වේ.

අනුරාධපුර යුගයේ විසූ ජනතාව මුහුණ පෑ දැඩි දුෂ්කරතාවක් වී ඇත්තේ වර්ෂාව හිඟකමයි. මේ සඳහා ඉතා දැඩි විශ්වාසයක් තබා ගනිමින් වර්ෂාව පතා දෙවියන්ට කන්නලව් කරන්නට බාර හාර වන්නට ඇත.

මේ අතර අනුරාධපුර වැසියන් පාරම්පරික පැවැතුම් ඔස්සේ ස්කන්ධ දෙවියන්ටද උපහාර දක්වා වැස්ස ලබාදෙන ලෙසට අයැද සිටින්නට ඇත. ඉසුරුමුණියේ පොකුණ අසල සමීප බෙයන්දහි නිර්මාණය වී ඇති හස්තින්ගේ දියකෙළියද මෙවන් වන්දනාවක් උදෙසා නිර්මාණය වූවායි සිතිය හැකිය. හින්දු ආගමික ග්‍රන්ථයන් කෙරෙන් ස්කන්ධ දෙවියන් සතුව හස්ති සේනාවක් විසූ බව සඳහන් වේ. මෙම සේනාව ගැන වර්ණනාවන් තුළින් හස්ති සේනාව වර්ෂාව ඇති කිරීමට සමත්වන බවක් පළවී තිබේ. ඔවුන් දිය කෙළිමින් කරන මඩ කිරීම තුළින් පොළොව සරුසාර වන බවත් වර්ෂාව ඇති වන බවත් විස්තර වේ.

එම අදහසින් යුතුව ඉසුරුමුණියේ මෙම නිර්මාණය සිදු කරන්නට ඇතැයි විශ්වාස කළ හැකිය. පල්ලව දේශයේ කාංචිපුරයේද දෙවොලක් අභියසද මෙවන් නිර්මාණයක් පවතින බවද සඳහන් වේ. ඉසුරුමුණියේ මෙම නිර්මාණයද වර්ෂාව පතා දෙවියනට කරන පුද පූජාවන්ගෙන් හොබවන්නට ඇතැයි අදහස් කළ හැකිය. ගැමියන් පුෂ්පයන් ජලය මත විසුරුවමින් දෙවියන් යදින්නට ඇතැයි විශ්වාස කළ හැක්කේ හින්දු හා සිංහල අවුරුද්දට කෙරෙන ළිඳ හා ගනුදෙනු කිරීම අනුව අදහස් කිරීමෙනි.

උපුටා ගැනීම - http://mawbima.lk/55-12897-news-detail.html

බුදුන්ගේ කේෂ ධාතු තැන්පත් කර මහියංගන දාගැබ සෑදූ සමන් දෙවිඳු

බුදුන්ගේ කේෂ ධාතු තැන්පත් කර මහියංගන දාගැබ සෑදූ සමන් දෙවිඳු

විජය කුමරු ඇතුළු මුල්ම ආර්යයන් ලංකාවට ගොඩ බසින විට උපුල්වන් දෙවිඳුට බුදු සසුන ආරක්ෂා කිරීම පැවැරුණු බව වංසකතා කියයි. මහා වංසයේ 7 පරිච්ඡේදය අනුව සක් දෙවිඳු උපුල්වන් දෙවිට ඒ වගකීම පවරන ලදුව උපුල්වන් දෙවි පරිභ්‍රාජක වෙස්ගෙන විජය ඇතුළු පිරිසගේ අතේ පිරිත් නූල් බැඳි බව සඳහන් කරයි.

උපුල්වන් දෙවි මෙන්ම සමන් දෙවියන්ද මුල සිටම ලංකාවේ ආරක්ෂාව බාරව සිටි දෙවි කෙනෙකි. බුදු හිමි බුදු බවට පත්වූ නවවැනි මාසයේ මහියංගණයේ යක්ෂ දමනයට වැඩම කළ අයුරු මහා වංසයේ පළමු පරිච්ඡේදයේ විස්තර වෙයි. මෙහිදී බුදු හිමිගෙන් බණ අසා සමන්තකූට වාසී මහ සමන් දෙවි සෝවාන් විය. සෝවාන් බවට පත් එතුමා බුදු හිමිගෙන් පූජා කිරීමට සුදුසු පූජා වස්තුවක් ඉල්ලන ලදුව බුදු හිමි හිස පිරිමැද කේශධාතු මිටක් දුන් බව සමන්ත පාසාදිකා-දීපවංසය-මහා වංසය කියයි. බුදු හිමි දුන් කේශ ධාතු තැන්පත් කොට සමන් දෙවි මහියංගණයේ මුල්ම දාගැබ රියන් හතක් උසට බැන්දවූ බව මහාවංසය පළමු පරිච්ඡේදයේ 33-37 ගාථාවල සඳහන් වෙයි.

මේ අනුව බුදු හිමිගෙන් බණ අසා සෝවාන් බවට පත් සමන් දෙවි මහියංගණ දාගැබේ මුල්ම කොටස බුද්ධ කේශධාතු තැන්පත් කොට ඉදි කළ බව පෙනෙයි. බුදු සසුන ආරක්ෂා කරන බුදු බණ අසා සෝවාන් වූ සමන් දෙවි පිළිබඳ මුල්ම තොරතුරු කිහිපයක් දැන් කෙටියෙන් බලමු.

මහාචාර්ය පරණවිතාන ආසියාතික මහායාන සමිතියේ ලංකා ශාඛාවේ 29 සඟරා කලාපයට "ප්‍රාග් බෞද්ධ ලංකාවේ ආගමික විශ්වාස" නමින් දීර්ඝ ඉංග්‍රීසි නිබන්ධනයේදී කියන පරිදි ආටානාටිය සූත්‍රයේ සඳහන් අටවිසි මහ යක්ෂ සෙනෙවියන්ගෙන් අයකු වූ සුමන යනු මේ සමන් දෙවි විය හැකි බව අදහස් කරයි. ඒ එසේ නම් ඔහු බුදුහිමි කාලයේම ලංකාවේ ජීවත් වූ යක්ෂ අධිපතියෙකි.

ආර්යයන් ලංකාවට ඒමට පෙර මහියංගණ අඩවිය යක්ෂ හෙවත් වැදි ජන කොට්ඨාස බහුල ප්‍රදේශයක් විය.

ගෛගර්ට අනුව මහා වංසයේ "පුලින්ද" යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ වැද්දන්ය. ලංකාවේ වැදි ජනයා අවුරුදු 50,000 වඩා පැරැණි දීර්ඝ ඉතිහාසයක් ඇති බලංගොඩ මානවයාගෙන් පැවැත එයි. ඉන්දියාව හා ලංකාව එකම බිමක් ලෙස තිබුණු අඩවියේ මේ වැද්දන් ඉන්දියාවේ සිට පයින් ලංකාවට පැමිණ ඇත.

දකුණු ඉන්දියාව හා ලංකාව අවසාන වරට මුහුදින් වෙන්වූයේ දැනට අවුරුදු 7,000කට පමණ පෙරය. විජය කාලය වන විට බලංගොඩ මානවයාගෙන් පැවැත එන යක්ෂයන් හෙවත් වැද්දෝ ලංකාවේ කඳුකරය ඇතුළු බොහෝ ප්‍රදේශවල විසිරී ජීවත් වූහ. ජාතක පොතේ වලාහස්ස ජාතකය ලංකාවේ රාක්ෂයන් මෙල්ල කොට බලය ලබාගත් සීහළ නමැති වෙළෙන්දකු ගැන කියයි. විජයට බලයට ඒමට උදව් කළ කුවේණී ගැන මහාවංසය මහා මහා වංසටීකා කියයි. කු+වණ්ණා යනු අයහපත් හෙවත් කළුපාට වර්ණය ඇති කාන්තාව යන අර්ථය දෙයි. ඒ අනුව කුවේණිය යක්ෂ නායිකාවකි. එමෙන්ම විජය පැමිණෙන විට කුවේණී ප්‍රධානව මාතෘ මූලික පාලනයක් තම්බපණ්ණි අවට විය. ජනප්‍රවාද අනුව කුවේණිගේ පියා බම්බා රජුය. ගලේවෙලට නුදුරු බම්බාව ඔහු විසූ අඩවිය ලෙස සැලකෙයි. මහියංගණයේ මේ අනුව සමන් ප්‍රධාන යක්ෂ බලය පැවතුණා විය යුතුය.

පසු කාලය වනවිටත් මහියංගණ අඩවිය වැදි හෙවත් යක්ෂ නායකයන් බහුලව විසූ අඩවියක් විය. ගෝඨයිම්බර හා සටන් වැදුණු රිටිගල ජයසේන එවැනි යක්ෂ නායකයෙකි. දුටුගැමුණු රජු කල සොර බොර වැව කළ බුලතා යෝධයා උඩුදුම්බර කිරිපට්ටිය ගම අවට විසූ තවත් යක්ෂ ගෝත්‍රික නායකයකු බව පෙනෙයි.

යක්ෂ ගෝත්‍රික සමන් දෙවි බුදු හිමිගෙන් බණ අසා බෞද්ධ වී සෝවාන් වූ බව පෙනී යයි. මහියංගණයේ මුල්බිම මෙන්ම සමනල කන්ද සමන් දෙවිගේ වාසස්ථානය වූ බව මහාවංසය 1:32:33 ගාථාව කියයි. සමනල කන්දට ඒ නම ලැබුණේද සමන් දෙවිඳු නිසාය.

බුදු හිමි තුන්වැනි වර ලංකාවට වැඩියේද සමන් දෙවිඳුගේ ආරාධනාවෙන් බව වංස කතා කියයි. සොළොස්මස්ථානවලට වැඩ ඒවා පූජනීය බවට පත්කර බුදු හිමි සමන් දෙවිඳුගේ ආරාධනාවෙන් සමනල කන්ද මත ශ්‍රී පාද ලාංඡනය පිහිට වූ බව මහා වංසය පළමු පරිච්ඡේදයේ 77 ගාථාව කියයි. මෙවර බුදු හිමි සමඟ පන්සියයක් රහත් හිමිවරු ලංකාවට වැඩම කළහ. ශ්‍රී පාදය පිහිටුවීමෙන් පසු දිවාගුහාවේ බුදු හිමි දිවා විහරණය කළ බව "පාලි සමන්තකූට වණ්ණනා" කියයි.

මහියංගණ අඩවියේ අදත් සබරගමුව මෙන්ම සමන් දෙවිඳුගේ බලය අණසක පැතිරී ඇත. සමන් දෙවිඳුගේ වැඩිමල් සහෝදරිය වූ "මහ ලොකු" අදත් යක්ෂ ස්වරූපයෙන්ම මහියංගණය අවට දේවාල කීපයක පුද ලබන්නීය. සමන් දෙවි 'මහලොකු' මෙන්ම මේ අඩවියේ යක්ෂ නායකයකු ලෙස මුලින් පෙනී සිටි බව මින් පැහැදිලි වෙයි. මහියංගණ වැද්දෝ රිටි රැගෙන අහසට දිගු කරමින් පෙරහර අන්තිම දින හඬ නඟමින් පෙරහරේ ගමන් කරති.

බුදු හිමි දෙවැනි වර ලංකාවට වඩින විට ජේතවනාරාමයේ කිරිපලු රුකකට අධිගෘහිතව විසූ 'සමිද්ධි සුමන' නම් දෙවි කෙනකු කිරිපලු රුක රැගෙන බුදු හිමි සමඟ ලංකාවට වැඩි බව මහාවංස පළමු පරිච්ඡේදයේ කියයි. මහා වංසයේ පළමු පරිච්ඡේදයේ 52-58 ගාථා අනුව මෙම 'සමිද්ධි සුමන' හිමි එයට පෙරභවයේ නාගදීපයේ මනුෂ්‍යයකු ලෙස ඉපිද පසේ බුදු හිමි නමකට උපස්ථාන කළ පිනෙන් දඹදිව ජේතවනාරාමයේ කිරිපලු රුකක අධිගෘහිත දෙවියකු ලෙස ඉපදුණු බව මහාවංසය කියයි. මේ කියන සමිද්ධි සුමන හිමි හා සමන් දෙවි දෙදෙනකු විය යුතුය. කිරිපලු නුග රැගෙන ලංකාවට වැඩි සමිද්ධි සුමන දෙවි ආපසු දඹදිව වැඩියාදැයි වංසකතා පැහැදිලිව නොකියයි.

අදත් මහියංගණ හා ඒ අවට පුද ලබන 'මහලොකු' යක්ෂ නායිකාවට කැප වූ දේවාලය මුලින්ම පිහිටා තිබුණේ සොරබොර වෑකන්දේ බව රූපවාහිනී වැඩසටහනකදී කථිකාචාර්ය අත්තනායක එම්.හේරත් පෙන්වා දෙයි. පසුව මේ දේවාලය සොරබොර වෑ කන්දේ සිට දෙහි ගොල්ලට ගෙන ගොස් ඇත.

ශ්‍රී පාද අඩවියේ සමන්දෙවි සුදු ඇත් වාහනයෙන් සැරිසරයි. ශ්‍රී පාදය යන එන අය ආරක්ෂා කරයි. පොළොන්නරු කාලයට අයත් පළමු විජයබාහු රජුගේ (1055-1111) අඹගමුව ශිලා ලිපිය අනුව මේ භද්‍ර කල්පයේ පහළ වූ කකුසඳ, කෝණාගම, කාශ්‍යප හා ගෞතම යන සිවු බුදුවරුන්ගේම සිරිපා සටහන් සමනල කඳු මත පිහිටා ඇත. දිවා ගුහාවේ දිවා විහරණයෙන් පසු බුදු හිමි දීඝවාපියට වැඩි බව මහා වංසය පළමු පරිච්ඡේදයේ 78 ගාථාව කියයි.

උඳුවප් පසළොස්වක සිට වෙසක් පසළොස්වක දක්වා ශ්‍රී පාද වාරය හය මාසයක් පවතී. ඒ හය මාසයේ ශ්‍රී පාද පද්මය මත සමන් දේවාලයේ ඉතා බලගතු රත් හඳුන් ලීයෙන් කර වූ සමන් දෙවි රුව පුද පූජා සහිතව වැඩ සිටී. අවාරය එළඹෙන විට සමන් දෙවිරුව උත්සවාකාරයෙන් රත්නපුරයේ පැල්මඬුල්ලේ ගල්පොත්තාවල රජමහා විහාරයට වැඩමවනු ලබයි. සමන් දෙවිඳුගේ නිත්‍ය වාසස්ථානය සබරගමුවය. ඒ නිසා එතුමා සබරගමුවේ ආරක්ෂිත දෙවිඳු වෙයි. රත්නපුර වන්දනාවේ යන අය වඳින පුදන ප්‍රධාන ස්ථානයක් නම් මෙම ගල්පොත්තාවල රජ මහා විහාරයයි. එහි වීදුරු පෙට්ටියක හාස්කම් ඇති ලියලන ගල් දලුවක් ඇත.

ප්‍රධාන සමන් දේවාලය රත්නපුර මහ සමන් දේවාලයයි. වරක් එය පෘතුගීසීන් කොල්ල කෑ බව එම දේවාලයේ ඇති යුද නායකයන් දෙදෙනකු සටන් වදින ගල් කැටයම හා එයට යටින් ඇති පෘතුගීසි භාෂාවෙන් ලියැවුණු කෙටි ශිලා ලිපියෙන් පෙනී යයි. මේ කැටයම රත්නපුර මහ සමන් දේවාලයට සම්බන්ධ දැයි සැක උපදියි. රත්නපුර මහ සමන් දේවාලයේ පරිවාර දේවාල හතරකි. සතුරු ආපදාවකදී සමන් දෙවිරුව හා පූජනීය පූජා වස්තු මේ පරිවාර දේවාලවලට වැඩමවීම චාරිත්‍රය විය. බොල්තුඹේ-දැරණියගල ඉන් පරිවාර සමන් දේවාල දෙකකි. ජනප්‍රවාද අනුව රාවණ කාලයට අනුව බලගතු රහස් වස්තුවක් බොල්තුඹේ සමන් දේවාලයේ තබා ඇත.

රත්නපුර මහා සමන් දේවාලයේ හා ගල්පොත්තාවල රජමහා විහාරයේ ඇති පැරැණි වටිනා සමන් දේව රූප දඹදෙණියේ දෙවැනි පරාක්‍රමබාහු (1236-1270) රජුගේ අගමැති දේව ප්‍රතිරාජ ඉදිකළ බව පෙනෙයි. ශී්‍ර පාද පද්මයට වැඩමවන රත් හඳුන් සමන්දේව රූපය දේව ප්‍රතිරාජ ඇමැති කරවූවකි.

මහායාන බුදු සමයේ සමන්ත භද්‍ර නමින් එන දෙවිගේ හැඩරුවද සමන් දෙවිඳුගේ හැඩරුවට කිට්ටුය. එහෙත් සමන්ත භද්‍ර මහායාන බෝධි සත්ත්වවරයෙකි.

මහාචාර්ය පරණවිතාන 'ද ගෝඩ් ඔෆ් ඇඩම්ස් පීක්' නමින් ලියා ඇති ඉංගී්‍රසි ග්‍රන්ථය අනුව සමන් දෙවි යනු පාතාල ලෝකයට කරුණා රසයට අධිපති යම රජුය. ධර්මරාජ යනු යම දෙවිඳුට නමකි. ශ්‍රී පාදය නඟිනවිට ධර්මරාජ ගල නමින් ගල්පොත්තක් ඇත. එමෙන්ම වන්දනාකරුවෝ "කරුණාවයි කරුණාවයි" යනුවෙන් හඬ නඟා සාදුකාර දෙති. එය ද සමන් දෙවිඳුන් බවට සාධකයක් ලෙස මහාචාර්ය පරණවිතාන හඳුන්වයි. එමෙන්ම අනුරාධපුර මුල් යුගයේ රජ කළ වළගම්බා රජු (ක්‍රි.ව.88-96) ශිලා ලිපිවල 'පිතිමහරජ' නමින් හඳුන්වා ඇත. 'පිතිමහරජ' යනු යම දෙවියාය. මේ අනුව වළගම්බා යම දෙවි මෙන් පෙනී සිට ඇත.

දඹදෙණි කල ලියැවුණු 'පූජාවලි' ග්‍රන්ථය අනුව දඹදෙණියේ දෙවැනි පරාක්‍රමබාහු රජුගේ (1236-1270) අගමැති දේව ප්‍රතිරාජ ගම්පළ නුවරට ගොස් සමන් දේව රූපයක් කරවා රන්රුවන් පලඳනාවක් එම රූපයට කළ බව පූජාවලිය කියයි. මේ දඹදෙණි කල දේව ප්‍රතිරාජ මෙම සමන්දේව ප්‍රතිමාව කරවා ඇත්තේ මහනුවර අඩවියේ ගම්පළ බව පූජාවලිය පැහැදිලිව කියයි.

ගම්පළ යුගයේ හතරවැනි බුවනෙකබාහු රජු (1341-1351) කල සේනාධිලංකාර ඇමැති කරවූ ලංකාතිලක විහාරයේ බටහිර කුඩා සමන් දේවාලයක් දැකිය හැකිය. ලංකා තිලකය කළේ ස්ථපතිරායර් නම් දකුණු ඉන්දීය ශිල්පියා බව ගඩලාදෙණි ශිලා ලිපියේ කියැවෙයි. මෙම විහාරයේ ඇත්තේ විජයනගර් ගොඩනැගිලි සම්ප්‍රදායයි. ගම්පළ හා ඒ අවට තවත් කුඩා සමන් දේවාල දෙක තුනක් ඇත. ලංකාතිලක විහාරයේ පෙරහරට පසු දිය කපනුයේ මහවැලි ගඟේ බෝතලාපිටිය තොටුපළේදීය.

සීතාවක කල අලගියවන්න මුකවැටි ලියූ සැවුල් සන්දේශය සීතාවක රාජසිංහ රජුට ((1581-1592) සුබ පතා සබරගමුවේ සමන් දෙවි වෙත යැවූ සන්දේශයකි. සැවුල් සන්දේශයේ 187-200 කවිවලින් සමන් දෙවි වර්ණනා කරයි. 205 කවියෙන් සමන් දෙවිඳුගේ බිසව බිසෝදෙවි නමින් වර්ණනා කරයි. සැවුල් සන්දේශය කුමාර දෙවි නමින් සමන් දෙවිඳුගේ පුතාද වර්ණනා කරයි. සැවුල් සන්දේශය සමන්දෙවි සමඟ පුද ලබන පරිවාර දෙවිඳකු වූ සපු කුමරු ගැනද සඳහන් කරයි.

මහනුවර මුල් යුගයේ ඉදි වූ සමන් දේවාලයක් මහනුවර සිට මාතලේ යන පාරේ අලවතුගොඩ ඇත. එය නින්දගම් සහිත පැරැණි සමන් දේවාලයකි. මහනුවර කිට්ටුව ඇති එකම සමන් දේවාලය අලවතුගොඩයි. එහි වාර්ෂික ඇසළ උත්සවයක් පැවැත්වෙයි. අලවතුගොඩ සමන් දේවාලයේ බස්නායක නිලමේ 2010 මහනුවර ඇසළ පෙරහරේ නාථ දේවාල පෙරහරේ ගමන් කළේය. 2011 ඔහු මහනුවර ඇසළ පෙරහරේ ගියේ මහනුවර කතරගම දේවාල පෙරහර සමඟයි. හේතුව මහනුවර ඇසළ පෙරහරේ සමන් දෙවි නියෝජනයක් නැති බැවිනි.

මහනුවර නගර සීමාවේ සමන් දේවාලයක් දක්නට නැත. මහනුවර අද දක්නට ඇති ප්‍රධාන දේවාල පහම කුණ්ඩසාලේ නරේන්ද්‍රසිංහ (1707-1739) හා ඉන්පසු නායක්කාර් යුගයේ ඉදිවූ ඒවාය. සමන්දෙවි බෞද්ධ ශාසනාරක්ෂක දෙවියකු වූ බැවින් හින්දු වත් පිළිවෙත් උතුම්කොට සැලැකූ නායක්කාර් යුගයේදී මහනුවර සීමාව තුළ සමන් දේවාලයක් ඉදිවූයේ නැත. කිට්ටුව සමන් දේවාල පිහිටා ඇත්තේ ගම්පොළ ලංකාතිලක විහාරය හා අලවතුගොඩයි. එහෙත් මහනුවර නගර සීමාවේ සමන් දෙවි පුද ලබන දේවාල දක්නට නැත.

ගල්පොත්තාවල සිට ගිනිගත්හේන හරහා නල්ලතන්නියට උඳුවප් පුර පසළොස්වකට සමන් දෙවිරුව වැඩමවන බැවින් අඹගමුව කෝරලේ හා ඒ අවට විහාර ආශ්‍රිතව සමන් දේවාල දැකිය හැකිය. එය මෑත කල දක්නට ඇති ලක්ෂණයකි.

එස්.කේ. ජයවර්ධන

උපුටා ගැනීම - http://mawbima.lk/55-11008-news-detail.html

මව්බිම හෙළි කල රාවණාගේ උමඟ සාදින්නගල කන්දෙන් මතුවෙයි

මව්බිම හෙළි කල රාවණාගේ උමඟ සාදින්නගල කන්දෙන් මතුවෙයි

උමා ඔය බහුකාර්ය ව්‍යාපෘතිය යටතේ ඇල්ල වැල්ලවාය මාර්ගයේ සාදින්නාගල කන්ද හරහා කැණීම් කටයුතු සිදුකරද්දි රාවණා රජුසමයේදී භාවිත කරනු ලැබූ ඉපැරැණි උමං මාර්ගයක් මතුවී ඇත. රාවණා ඇල්ල හරහා වැටී ඇතැයි සැලකෙන මේ උමං මාර්ගය ඇල්ල - වැල්ලවාය සිට බණ්ඩාරවෙල දෝව පන්සල දක්වා විහිද ඇතැයි අනුමාන කෙරේ.

උමඟ මතුවීමත් සමඟ එම ප්‍රදේශය කිසිවකුට ළඟා විය නොහැකි පරිදි සම්පූර්ණයෙන් මාධ්‍යයට තහනම් කලාපයක් බවට පත් කිරීමට උමා ඔය ව්‍යාපෘතියේ බලධාරීන් කටයුතු කොට ඇත.
හදිසියේ මතුවූ මෙම ඉපැරැණි උමං මාර්ගය පිළිබඳ වහාම දේශපාලනයෙන් තොර අපක්ෂපාතී විධිමත් පුරාවිද්‍යා පරීක්ෂණයක් සිදු කළ යුතු බව විවිධ සංවිධාන 23ක් ඒකාබද්ධව රජයෙන් ඉල්ලා ඇත. තවද එම ස්ථානයේ ඇති පුරාවස්තු ආරක්ෂා කර ගැනීමට නොපමාවම පියවර ගන්නා ලෙසත් ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය පිළිබඳ තොරතුරු රාශියක් හෙළිවීමට ඉඩ ඇති මේ සුවිශේෂි ස්ථානය සියලුම මාධ්‍ය සඳහා නිරාවරණය කරන ලෙසත් එම සංවිධාන රජයෙන් ඉල්ලා ඇත.
උමා ඔය මොරගහකන්ද වැනි සංවර්ධන යෝජනා ක්‍රම ආරම්භ කිරීමට නියමිතව ඇත්තේ ජලය ලබාදී එම පළාත්වල කෘෂිකර්මාන්තය නංවා ජන ජීවිතය සුඛිත මුදිත කරවීමටය. බත බුලතින් රට සංවර්ධනය කිරීමට ඉන් ඉමහත් පිටිවහලක් ලැබෙනු ඇත. විශාල පිරිවැයක් දරා එකී යෝජනා ක්‍රම ක්‍රියාත්මක කිරීමට රජය පියවර ගෙන ඇත්තේ ද ඒ නිසාය.

සියලු ජනතාවටත්, රටටත් වැඩදායක මෙවන් වූ යෝජනා ක්‍රම නිසා අයහපතක් සිදුවෙතැයි කිසිවකු කිසිසේත්ම නොසිතනු ඇත. එනමුදු මෙවැනි යෝජනා ක්‍රම සම්බන්ධව නැවත වරක් සිතා බලන්නට පොලඹවන පසුබිමක් දැන් උදා වී ඇත.
උමා ඔය මොරගහකන්ද වැනි යෝජනා ක්‍රම බැලූ බැල්මට සුබදායක සංවර්ධනය ක්‍රියාවලියක් ලෙස පෙනුණත් අනාගතයේදී කන්ද උඩරට බොහෝ ගම් නියම් ගම් අනාරක්ෂිත තත්ත්වයකට මුහුණ පෑම නොවැළැක්විය හැකිය.

මේ බව අනාවරණය කරන්නේ ආචාර්ය මිරැන්ඩෝ ඔබේසේකරයන් ය. උමා ඔය යෝජනා ක්‍රමයේ කැණීම් කටයුතු කරද්දී ඉපැරැණි උමඟක් මතු වීම සම්බන්ධයෙන් ආචාර්ය මිරැන්ඩෝ ඔබේසේකරයන් සමඟ කළ විශේෂ සාකච්ඡාවකදී හෙළිදරව් වූ කරුණු පාදක කර ගෙන මෙම විශේෂ ලිපිය සැකසී ඇත. මාතලේ දිස්ත්‍රික්කයේ ලග්ගල, දඹුල්ල - රත්තොට ආදී ප්‍රදේශවලද මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයේ වත්තේගම සෙංකඩගල සහ දුම්බර බදුල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ හපුතලේ වැලිමඩ හා පස්සර කුරුණෑගල දිස්ත්‍රික්කයේ හිරියාල සහ ‍ෙදාඩම්ගස්ලන්ද ප්‍රදේශවලටද මෙම අනතුරු බලපානු ඇත.

උමා ඔය මොරගහතැන්න නව ජලාශයන්හි ජලය රාවණා යුගයේ උමං මාර්ගවලට සහ බිම් ගෙවල්වලට කාන්දු වීමට ඇති ඉඩකඩ වැඩි නිසා වත්මන් භූ විද්‍යාඥයන් එම ප්‍රාග් ඓතිහාසික උමං මාර්ග ගැන සැලකිල්ලක් දැක්විය යුතු බවත් එසේ නොවුණහොත් වඩාත් අනතුරුදායක තත්ත්වයක් නිර්මාණය විය හැකි බව ආචාර්ය මිරැන්ඩෝ ඔබේසේකර පෙන්වා දෙයි.

"ඍජු බැල්මට මෙම උමා ඔය යෝජනා ක්‍රමය, මොරගහකන්ද යෝජනා ක්‍රමය, ලාභදායී ලෙස පෙනෙන්න පුළුවන්. ඒත් වක්‍ර ලෙස එයින් ඇතිවන පාඩුව මධ්‍යම, උෟව සහ වයඹ පළාත්වලට සුවිශාලයි." ඒ ආචාර්ය ඔබේසේකරගේ අදහසය.

වත්මන් ජලාශ යෝජනා ක්‍රම ඉදිකිරීමේදී භූ විද්‍යාඥයන් ප්‍රාග් ඓතිහාසික උමං මාර්ග ගැන සැලකිල්ලක් දැක්විය යුතු බවත් එසේ නොවුණහොත් අනතුරුදායක තත්ත්වයක් නිර්මාණය විය හැකි බවත් 'රාවණ වත' ලිපි පෙළ යටතේ 2012 අප්‍රේල් 15 වැනි ඉරිදා මව්බිම සැණකෙළියට ලියූ ලිපියකින් ද අනාවරණය කර තිබිණි.
උෟවේ සිට බණ්ඩාරවෙලටත්, බණ්ඩාරවෙල සිට ලෝකාන්තයටත් එහි සිට බලංගොඩටත් ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ දියුණු උමං මාර්ග පද්ධති තිබූ බව රාවණ කතා පුස්කොළ ග්‍රන්ථය දක්වා ඇත. එකල විශේෂ ආරක්ෂක මාර්ග පද්ධතියක් ලෙස උමං මාර්ග නිර්මාණය වී තිබූ බව එම පුස්කොළ ග්‍රන්ථය සඳහන් කරයි.

උෟව පළාතේ හපුතලේ, බදුල්ල, ඇල්ල, බණ්ඩාරවෙල, වැලිමඩ, උෟව පරණගම, පස්සර, සොරණාතොට, වියලුව සහ මහියංගණය දක්වා ගම් නියම්ගම් රැසක රාවණ ඉතිහාසයට අයත් නටබුන් අද දක්වා සුරක්ෂිතව තිබීමෙන් රාවණ ඉතිහාසයට ලැබෙන්නේ ඉමහත් ආලෝකයකි. උෟව පළාතේ සෑම කන්දකටම තවත් කන්දක සිට ගමන් කළ හැකි උමං මාර්ග පද්ධතියක් එදා නිර්මාණය වී තිබිණ.

ඇල්ල- වැල්ලවාය පාරේ පිහිටි රාවණ ගුහාවද දුටුවන් සිත් ආකර්ෂණය කරන මනරම් ස්ථානයකි. ඇල්ල පුරාණ විහාරය සමීපයේ කඳු ගැටයක තිබෙන රාවණ ගුහාව මිනිසුන් සියයකට එක්වර රැස්විය හැකි විශාල ගල්ගුහාවකි. මෙහි එක් කෙළවරක ගුහාවට අයත් උමං මාර්ගය වෙයි. මිනිසකුට දෙකට නැමී එම උමං මාර්ගය තුළට යා හැකි වුවත් සැලකිය යුතු දුර ප්‍රමාණයක් ගමන් කළ විට ඕනෑම උස මිනිසකුට ඉතා පහසුවෙන් ගමන් කළ හැකි මහ උමඟ හමුවන බවත්, ඒ උමං මඟ තුළින් මහා ගුහාවට හා නමුණුකුල මහ උමං මාර්ගයට ගමන් කළ හැකි බවත් තමා තම වැඩිහිටියන්ගෙන් අසා ඇති බව බිම්තැන්නේ ආදී වාසියකු වන 'රාවණගේ කන්ද' නමැත්තකු 1960-05-27 වැනි දින තමන්ට පැවැසූ බව ආචාර්ය මිරැන්ඩෝ ඔබේසේකර සඳහන් කරයි.

මෙම උමං මාර්ගයේ එක් ‍ෙදාරටුවක් බලංගොඩ පාතාලගිර කන්දේ ඇති බව ඔහු පවසා ඇත. පාතාලගිරට ගමන් කිරීම ඉතා දුෂ්කර කාර්යයකි. එදා පාතාලගිර ලෙස හඳුන්වා තිබෙන්නේ බලංගොඩ ව්ර්ණීව්ර්ථීඡ්අධ්ඹ් වත්තට අයත් භූමි ප්‍රදේශයයි. වසර 1956 දී ආදම් ජී ලුක්මන් ජී සමාගමට අයත් වූ මෙම තේ වත්ත කොළඹ සිට සැතැපුම් 85ක දුරින් පිහිටා තිබිණ. රජයේ ඉඩම් වාර්තාවනට අනුව මුහුදු මට්ටමෙන් අඩි 1,800ත් -5,000ත් අතර උස ප්‍රමාණයක පිහිටා ඇත.
හපුතලේ ඔහිය ප්‍රදේශයේ පිහිටි ලෝකාන්තය මධ්‍යයයේ පොළොව යට ඇතැයි කියන උමං මාලිගාවට ගමන් කිරීමට උපයෝගී කර ගෙන තිබෙන්නේ මෙම මාර්ගයයි. මෙම උමං මාර්ග සංකීර්ණයේ තවත් මාර්ගයක් නුවරඑළියේ මහතුඩුගල භූගත මාලිගාවට ඇති අතර එහි සිට කිකිළියාමාන කන්දටද මාර්ගයක් ඇති බව රාවණා කතා පුස්කොළ ග්‍රන්ථය කියයි.

රාවණා රජු වන්දනා කළ උමං දෙවොල තිබෙන්නේ ද ස්ත්‍රීපුර කන්දේ එක් පෙදෙසක පොළොව යටය. ස්ත්‍රීපුර කන්දේ අප්‍රසිද්ධ ජීවිතයක් ගත කළ කොළඹ තිඹිරිගස්යායේ විජේසූරියගේ ‍ෙදාන් චාල්ස් මහතා 1960 මාර්තු 21 වැනි දා තමාට හමුවූ බව ආචාර්ය මිරැන්ඩෝ ඔබේසේකර මා සමඟ පැවැසීය. තමා ස්ත්‍රීපුර කන්දේ උමං මාර්ගයේ ගමන් කළ බවත් එම උමං මඟේ තුන්මංසලක් හමුවෙන බවත් ඒ සැණින් එහාට ගමන් කළොත් මංමුළා වීමට ඉඩ ඇති නිසා තමා නොකළ බවත් චාල්ස් මහතා ආචාර්ය ඔබේසේකරට පවසා ඇත.

ස්ත්‍රීපුර කන්දේ එක් පෙදෙසක පිහිටි උමා දෙවොලේ අඩි 14ක් උසැති උමං දෙවඟනගේ රන් පිළිමයක් ඇති බවත් එම පිළිමයට රාවණ රජු පුද පූජා පැවැත්වූ බවත් පැරැණි පුස්කොළ ග්‍රන්ථයක සඳහන් වී ඇත.
මෙම ස්ත්‍රීපුර කන්දේ උමං පද්ධතියේ සිට බණ්ඩාරවෙල නමුණුකුල කන්දටත් එහි සිට ඔහිය ලෝකාන්තයේ බිම් මාලිගයටත් එහි සිට බලංගොඩටත් උමං මාර්ගය ඇති බව රාවණ කතා පුස්කොළ ග්‍රන්ථයේ සඳහන් වේ. ලෝකාන්තයේ රාවණාගේ භූගත මාලිගයට බලංගොඩින් ඇතුළුවන උමං දොරටුව වසා ඇත.
මාතලේ දිස්ත්‍රික්කයේ සීගිරියද උමං මාර්ග මධ්‍යස්ථානයක් ලෙස ‘රාවණ කතා’ ග්‍රන්ථය හඳුන්වයි. හුළංගමුවේ ඇඹිල්ල විහාරකන්දේ සිට සීගිරිය දක්වා තිබෙන උමං මාර්ගයද දැනට ගරා ැවටී ඇති ප්‍රධාන උමං මඟකි. මෙම උමං මඟ හුළංගමුවේ එක් පැරැණි වලව්වක ඉඩමෙන් මතුවූ අතර එම ඉඩමේ අයිතිකරුවන් විසින් එය වසා දමන ලදැයි ආචාර්ය ඔබේසේකර පවසයි.

විශ්‍රවස්මුනි, කුවේර සහ රාවණ ආදී රජවරුන් කලින් කල ජීවත්වූ සීගිරිය රාවණ යුගයේ මුළු මහත් ලක්දිවම පාලන මධ්‍යස්ථානය විය. මෙම උමං පද්ධතියේ කේන්ද්‍රස්ථානය සීගිරිය වූයේ එබැවිනි. මධ්‍යම පළාතේ මාතලේ දිස්ත්‍රික්කයේ සිට උෟව- වෙල්ලස්ස හරහා කතරගම වැඩහිටි කන්දටත්, හිනිදුම දෙනියාය ප්‍රදේශයේ කඳුවලටත් යා කර තිබුණු ඇතැම් මාර්ග නාග ගෝත්‍රිකයන් විසින්ද නඩත්තු කරනු ලැබූ බව රාවණ කතා මූලාශ්‍ර දක්වයි.

ඔෟෂධ බලයෙන් කළුගල් උණු කිරීමේ තාක්ෂණය අෑත අතීතයේ යක්ෂ ගෝත්‍රිකයන් සතු ඒකාධිකාරයක් විය. කළු ගලක් පාන් ගෙඩියක් මෙන් මෘදු මොළොක් බවට පත්කරවන බෙහෙත් වර්ග රාවණ යුගයේ යක්ෂ ගෝත්‍රිකයන්ට තිබිණි. විශාල ගල් කඳුවල කුහර සාදමින් දර්ශනීය, මටසිලිටු ලෙස උමං මාර්ග කැණීමට එදා යක්ෂ ගෝත්‍රිකයෝ සමත් වූහ.

ඉතා කෙටි මාර්ගවලින් මුළු මහත් ශ්‍රී  ලංකාවේම ගමන් කිරීමට හා සතුරු කරදරවලදී ආරක්ෂා වීමටත් සුවිශේෂ උමං මං පද්ධතියක් එදා භාවිත කර තිබිණ. මෙම උමං මාර්ග පද්ධතිය කොතරම් සූක්ෂ්ම ලෙස ගොඩ නඟා ඇද්ද යන්න වත්මන් භූ විද්‍යාඥයන්ගේ අවධානයට ලක්නොවීම ජාතියේ අවාසනාවක් ලෙස සිතිය හැකිය. (‘රාවණ වත’ සැණකෙළිය 2012-04-15 වැනිදා ඉරිදා ‘මව්බිම’)
නිසි භූ විද්‍යා පරීක්ෂණයකින් තොරව නව ජලාශ යෝජනා ඉදිකිරීම සම්බන්ධයෙන් මතුවිය හැකි අවදානම ‘මව්බිම’ රාවණ වත ලිපියේ කරුණු දක්වා තිබුණේ ඒ අන්දමටය.

නන්දන තෙන්නකෝන්

උපුටා ගැනීම - http://www.mawbima.lk/55-7442-news-detail.html

ඊජිප්තු පිරමීඩවල තියෙන සංකේත ලංකාවේ රන්මසු උයනේ තියෙනවා

ඊජිප්තු පිරමීඩවල තියෙන සංකේත ලංකාවේ රන්මසු උයනේ තියෙනවා

නිල් අහස නිල පුරවගෙන බලා ඉන්නේ වහින්නට නොවේ. අනුරපුර ශ්‍රී විභූතිය දකින්නට නිල් ඇසින් බලා හිඳින අහස බිඳකටවත් අඳුරු නෙත් දරා මේ අග්‍රගණ්‍ය පූජනීය නගරයෙන් දෑස් ඉවතට ගැනීමට අකැමැති සෙයකි.

අපිට ඇවැසි වූවේ කවදාවත් ලියා හෝ බලා අවසන් කළ නොහෙන අතීත අභිමානයේ ජයඝෝෂාව යළිත් සවන්පත් අසලට ඇදගැනීම පමණි. මීට වසර හැට හැත්තෑවකට එපිටදී මේ ගල් කුලුනු සමඟ ඔට්ටු වූ ඉසිඹුලන ජීවිතය ඊට කදිම සෙවණක් විය. අප ඔහුව සොයා ආවේ එහෙයිනි.

නමින් ආර්. බී. එදිරිසිංහ නම් වූ ඔහුට අපි එන්නට කීවේ ජේතවනාරාම කෞතුකාගාරය අසලටය. කියූ වේලාවට පෙර ඔහු පැමිණ සිටියේය.

නටබුන් ගොඩනැඟිල්ලක ඉහළ පියගැටයක හිඳගත් එදිරිසිංහ මහතා මටද ඉඳගන්නට යැයි කීවේය. තැනින් තැන පෙනෙනා ගල් කුලුනු කැටයම් සේම අපට පසුපසින් දිස්වෙන ජේතවනාරාමය දුටු මහිතට දැනුණේ දරාගත නොහැකි පමණේ ගර්වයකි. ඔහු කියන්නේ සුරංගනා කතාවක් නොවේ. ඒත් එය එපමණටම මිහිරිය. අසන්නට ලොල් වඩවන්නකි. මේ ලියන්නේ ඒ කතාවයි. ඔහු කියූ අතීත සෙවණැල්ලේ දිස්නයයි.

අවුරුදු එක්දාස් පන්සියයක් එකම තැනක කිසිම රටක රාජධානියක් තිබිල නෑ. ක්‍රිස්තු පූර්ව 7-5 සිට ක්‍රිස්තු වර්ෂ 10 දක්වා රෝම අධිරාජ්‍යයත් අවුරුදු එක්දාස් එකසීයයි. අනුරාධපුර රාජධානිය තමයි මේ තරං කාලයක් පැවැතුණ රාජ්‍යය.

මහසෙන් රජතුමා ජේතවන දාගැබ ඉදිකරන කොට රෝම අධිරාජ්‍යය බිඳ වැටිලා ඉවරයි. දහවැනි සියවසෙන් පස්සේ ඇතිවෙන පොළොන්නරු රාජධානිය තියෙන්නෙත් අවුරුදු දෙසිය පනහක් විතරයි.

ක්‍රිස්තු පූර්ව තුනේදී බුදුදහම ආවට පස්සේ සමාජේ විශාල පෙරළියක්, දීප්තියක් ඇති වෙනවා. ඒ එක්කම විශාල සංඝාරාම තුනක් ඇති වෙනවා. විශාල පිරිසක් භික්‍ෂූන් බවට පත් වෙනවා. ඒ එක්කම මහා විහාරය පළමුවෙන්ම ඉදිවෙනවා. ඒ ක්‍රිස්තු පූර්ව 3 සහ 2 අතර කාලයෙදී දෙවැනි එක වළගම්බා රජු දවස ඉදිවුණු අභයගිරිය. ඒක ක්‍රිස්තු පූර්ව එකේදී. තුන්වැනි එක ජේතවනාරාමය. ක්‍රිස්තු වර්ෂ හතරෙදි. අක්කර පන්සියයක භූමිභාගයක මේ ජේතවනාරාමයට දහස් ගාණක් ගොඩනැඟිලි තියෙනවා.
මේ ජේතවනාරාමය තමයි ලෝකෙ විශාලම ගඩොල් ගොඩනැඟිල්ල. විශාලම දාගැබ. පුරාණ ලෝකයේ උසින් තුන්වන තැන හිමිවෙන ගොඩනැඟිල්ල. පළමු තැන ඊජිප්තුවේ පිරමීඩයකට. ඒක අඩි හාරසීය අනූවයි. දෙකත් පිරමීඩයක්. හාරසිය හැත්තෑවයි. මේ ජේතවනය තුන්වන තැන ගන්නවා.

උස අඩි හාරසිය හැටයි. මීටර් නම් එකසිය පනහයි. මේකේ අත්තිවාරම් මීටර් දහයක් යට ඉඳල එන්නේ. පතුලෙ ඉඳන් උඩට යනකම් ගඩොල් තියෙන්නේ. මැද ධාතු ගර්භයට පොදු කුටීරයක් තියෙනවා. සර් එමසන් ටෙනන් කියන ඉංග්‍රීසි ජාතිකයා ගණනය කරල තියෙනවා. එයා කියනවා ලන්ඩන් නුවර ඉඳලා එඩින්බරෝවලට අඩි දහයක් උස අඩියක් පළල තාප්පයක් බඳින්න පුළුවන් මේ ගඩොල්වලින් කියල. ලංකාවේදී බැලුවොත් දෙවුන්දර තුඩුවෙ ඉඳල පේදුරුතුඩුව දක්වා අඩි දහයක් උස අඩියක් පළල තාප්පයක් හදන්න පුළුවන් කියල.

දහවැනි සියවසෙන් පස්සේ මේ සියල්ල විනාශවෙලා පස්වලින් වැහිලා යනවා. මහසෙන් රජතුමාගේ රාජ්‍ය කාලය අවුරුදු විසිහතරයි. ඒත් මේ ස්තූපය හදන්න කොච්චර කල් ගියාද දන්නේ නෑ. මේක ඔක්කොම කළේ මිනිස් බලයෙන්. මහා වැව් දාසයක් බැඳලා, ඇළවල් එකොළහක් හැදුවා. මේ ගඩොල් මිලියන අනූතුනක් තියෙනව කියල සර් එමර්සන් කියනවා. අවුරුදු එක්දාස් හත්සීයකට කලින් මේවා කොහේදි කැපුවද කොහේදි පිලිස්සුවද කියල, මිලියන ගාණක් ගල් කුලුනු, ගල් කුට්ටි තියෙන අනුරාධපුරේ ඒවා කැපූ තැනක්, කැපූ විදියක්, ගෙනා විදියක් කවුරුවත් දන්නේ නෑ. අඩුම තරමේ මේ ගල් කැපූ කොටු ගල් කොරි හඳුනාගන්න නෑ. අතීතයෙ දහවැනි සියවසෙන් පස්සේ මේක අත්හැරපු පාළු නගරයක් වෙනවා. චෝලයෝ මේක විනාශ කරනවා. ආයෙ මිනිස්සු මෙහෙට එන්නෙ දහඅටවන සියවසෙන් පස්සෙ. ඉංග්‍රීසින්ගෙ කාලෙ තමයි ආපහු අනුරාධපුරය ජනාවාස වුණේ.

මේ අනුරාධපුර නගරය ගැන හිතුවොත්, අභයගිරිය, රුවන්වැලිය, නඛාවෙහෙර, ලංකාරාමය, ථූපාරාමය, ශ්‍රී මහා බෝධිය, ජේතවනාරාමය ආදී තැන්වලට තමයි ඉස්සර මිනිස්සු වටවන්දනාවේ යන්නේ. තිසාවැවෙන් නාලා ශ්‍රී මහාබෝධියෙන් පටන් අරන් වටේම වැඳගන්නවා.
එදිරිසිංහයන් විටෙක තම අදහස් ප්‍රකාශ කරන්නේ සැලැසුම්ද අඳිමිනි. ඔහු හොඳ ඉතිහාස ගුරුවරයකු සේය. කියන අපූරු කතා ඔහුගේ දශක ගණනක ජීවිත කාලයෙන් එකතු කොටගත් දැනුම් පරාසය සමඟ ඉතිරී පැතිරී ඇත. ඔහු කියන කතා ඇසෙන විට හිතට දැනෙන්නේ මේ ගල්කණු ලියවැල් ත්‍රිමානව දෑස් ඉදිරිපිට කතා කරන සෙයකි.

මහා විහාරය ක්‍රිස්තු වර්ෂ තුනේදී ඇතිවුණේ. අභයගිරිය ක්‍රිස්තුවර්ෂ එකේදි. මහා විහාරය අක්කර හාරසීයයි. අභයගිරිය අක්කර හයසීයයි. රාජධානිය තිබුණු ඇතුළු නුවර අක්කර දෙසීයයි. විශාලම ස්ථානය මේ අභයගිරිය.

හතරවැනි සියවසේ මේ රටට ආපු පාහියන් හාමුදුරුවො කියනව අභයගිරියේ භික්‍ෂුන් පන්දාහක් හිටියයි කියල. ජේතවනාරාමේ භික්‍ෂුන් තුන්දහස් පන්සියක් හිටිය කියල. මහාවිහාරේ තුන්දාහක් හිටිය කියල. භික්සූන් වහන්සේලා එකොළොස්දාස් පන්සීයක් අනුරාධපුරේ ඉඳල තියෙනවා. දහවැනි සියවස දක්වාම දිගටම ඉඳල තියෙනව. මේ තරං භික්‍ෂුන් වහන්සේ ප්‍රමාණයක් සිවුපසයෙන් පෝෂණය කරන්න කොච්චර ජනගහනයක් ඕනෑද? පළමු සියවසේ චන්ද්‍රමුඛසීව තෑගි භෝග සමඟ නියෝජිතයන් රෝමයට යවනව. ඒ කාලේ හිටපු ප්ලිනි කියන පඩිවරයා කියල තියෙනවා, අනුරාධපුරය කියන්නේ සිංහල දේශයේ අගනුවර කියල. ඒ කාලෙ අනුරාධපුරේ මිලියන දෙකක ජනගහනයක් හිටිය කියල. රෝමයේ රජ කළේ ඒ කාලේ ක්ලෝඩියස් රජු.

ඒ තරං සෙනඟක් නැතිව මේ වැඩ කරන්න බෑ. ඒ කාලේ හැම මිනිහෙක්ම සතියට එක දවසක් රජයට වැඩ කරන්න ඕන. තමන්ගේ අස්වැන්නෙන් සියයට විස්සක් රජයට දෙන්න ඕන. නියං කාලවලදී එය විස්සෙන් එකක් දක්වා අඩුවෙලා තියෙනවා.
සෙල්ලිපිවල 'කැති අඬහැර' ලෙස දක්වනවා. සමහර ගංවතුර නියඟවලදී වගා පාළු වුණාම බදු අරන් නෑ.

මේ අනුරාධපුරේ කෘෂිකාර්මික වටරවුමක් ඇතිවෙනවා. තිසා වැව, අභය වැව, බුලන්කුලම, පෙරිමියන්කුලම, තන්නායන්කුලම, නුවර වැව යන වැව් ආශ්‍රිතව මේ වටරවුම් ඇති වෙනවා. මෙහෙම කාලය ගෙවෙද්දි මේ ජනගහන තත්ත්වයන් වැඩිවීමත් එක්ක මේවයේ භික්‍ෂුන් කැලේට යනවා. ඒ යන ගමන භාවනා කරන්න හිත එක්තැන් කරන්න හිතන් යන්නෙ. රජවරු මේ භික්‍ෂුන් වෙනුවෙන් ගොඩනැඟිලි හදනවා. මේ ටික පාංශුකූලික භික්‍ෂුන්ගේ වටරවුම වෙනවා. ඊට පස්සේ වනවාසී වුණු භික්‍ෂුන් නඩත්තු කරන්න නුවර වැසියනුත් කුඩා වැව් හදන් ඒ කිට්ටුව පදිංචි වෙනවා. සැතැපුම් හතර බැගින් හතර කොනටම මේ හැම නටබුමක්ම තියෙනවා. පශ්චිමාරාම, තොලුවිල, බටහිරාරාම ආදී ගොඩනැඟිලිත් මේවට අයිතියි. මේවා තවත් මතු කරගන්න බැරිවුණා. තාමත් අනුරාධපුරය වැළලුණු උරුමයක්.

උපුටා ගැනීම -  http://www.mawbima.lk/55-6779-news-detail.html

හෙළවංශය දෙවන වැඩසටහන

දෙරණ නාලිකාවෙන් ප්‍රචාරය කරනු ලබන හෙළ වංශය වැඩසටනේ දෙවන වැඩසටහන

"Helawanshaya" "හෙළවංශය"
ඔබෙන් වසන්ව ගිය එසේත් නැත්නම් ඔබෙන් හිතා මතා වසන් කළ ඒ මහා හෙළ ශිෂ්ඨාචාරය, ඓතිහාසික කාරනය යලිත් මතු කරන්නට අපට අවසරයි...

හෙළ වංශය පළමු වැඩසටහන

දෙරණ නාලිකාවෙන් ප්‍රචාරය කරනු ලබන හෙළ වංශය වැඩසටනේ පළමු වැඩසටහන

"Helawanshaya" "හෙළවංශය"
ඔබෙන් වසන්ව ගිය එසේත් නැත්නම් ඔබෙන් හිතා මතා වසන් කළ ඒ මහා හෙළ ශිෂ්ඨාචාරය, ඓතිහාසික කාරනය යලිත් මතු කරන්නට අපට අවසරයි...




 

කරඳගොල්ල අභිරහස් සිතුවම්

කරඳගොල්ල අභිරහස් සිතුවම්

 

 උපුටා ගැනීම - http://www.adaderana.mobi/mobinew/news?catId=36&nid=15241

රාවණ ගුහාව ITN වෙනස වැඩසටහන

ITN වෙනස වැඩසටහන රාවණ රජු හා රාවණ ගුහාව අලලා සකස් කල වාර්තාමය වැඩසටහන

2012.12.19

රාවණා රජු මල දවස රජුට ජනතාව ගරු බුහුමන් දැක් වූ ස්තානය (යහන්ගල/Yahangala)

ගලේ බණ්ඩාර දෙවියන්ගේ අඩවියේ පිහිටි රාවණා රජු මල දවස රජුට ජනතාව ගරු බුහුමන් දැක් වූ ස්තානය (යහන්ගල/Yahangala)

යහන්ගල මිනිපේ ඇලට ඉහලින්

 

කුවේණිගල

උපුටා ගැනීම - http://trips.lakdasun.org/yahangala-1220m.htm 

රාවණා රජු විසු පෞරාණික ස්ථාන සොයා ගිය ගමනක්!

රාවණා රජු විසු පෞරාණික ස්ථාන සොයා ගිය ගමනක්!

බණ්ඩාරවෙල ඇල්ල වැල්ලවාය පාරේ ටික දුරක් යද්දි තියනවා වම් පැත්තෙ ගහලා(බණ්ඩාරවෙල ඉදන් යනකොට)



මෙන්න මෙහෙම බෝර්ඩ් එකක්.එතනින්ම දකුණට පාරක් තියනවා



මේ තියෙන්නෙ ඒ පාර..එතන ගහලා තියනවා



මෙහෙම එකක්.විහාරයක් නම් නෑ ඇත්තටම.මෙහෙ රාවණාඇල්ල කියලා කියන්නෙ මේ ගමට ඒත් මෙතනින් ඇතුලට කිලෝමීටර් 4ක් හරි 4 ½ක් වගේ ගියාම පන්සලක් තියනවා ඒක හදලා තියෙන්නෙ වලගම්බා රජතුමා කියලා තමයි කියන්නෙ.. මේ තියෙන්නෙ ඒකෙ පොටෝ එකක්..




රාවණා ඇල්ල කියන ගමේ තියන නිසා තමයි මේකට රාවණාඇල්ල පුරාණ විහාරය කියන්නෙ,ගලක් යට තමයි හදලා තියෙන්නෙ බලන්න නම් එච්චර දෙයක් නෑ, වලගම්බා රජතුමා තැනින් තැන හැංගි හැංගි ගිහින් තියනවා කියලා දන්නවනේ පුරාණ කලෙදි ඒ වගේ එක සැරයක් මෙතනට ඇවිත් තියනවාලු,මුලු රැයක් පුරාම මේක හදලා එළිවුනු නිසා බාගෙට හදපු විහාරය එහෙම්මම දාලා ගියා කියලා තමයි කියන්නෙ(මටත් හිතුනා හැබැයි පිස්සුද කියලා යන යන තැන එක එක ඒවා හද හද එන්නෙ)





මෙතනනින් එහාට විහාරය ඇතුලෙ පොටෝ ගන්න බෑ,තහනම් කියලා ගහලා තිබ්බා.(මේකත් හොරෙන් ගත්තෙ)

‍මේ ඔක්කම ගල ඇතුලෙ තමයි හදලා තියෙන්නෙ..එතනට යද්දි මගදි හම්බවෙනවා හුඹහක්(රාජ හුඹහක්)
මේ තියෙන්නෙ..



මෙතනින් උඩට පාරක් තියනවා..පඩි,700ක්,කැලෑ පාරක්..





මේක තමයි පාර.මෙතන ඉදන් පඩි 700ක් නගින්න ඕන,බඹරු ඉන්නවා.මේ වගේ සමහර තැන් තියනවා යන්නම බෑ.පහළ බැලුවම හෙල තියෙන්නෙ..

මේ තියෙන්නෙ රාවණා ගුහාව කියන එක.







මේ ඇතුලෙ ඉදන් බැලුවම එළිය පේන හැටි.මේ ගුහාව ඇතුලෙ තමයිලු සීතාව ගෙනල්ලා හිර කරන් හිටියෙ.ඇත්ත වෙන්න ඇති මොකද දඩුමොණරයක් ගන්න තරම් පුළුවන්කමක් තියනවා ඇතුලට.මෙතන උඩින් මීට කලින් මේ ගුහාව වහගෙන දිය ඇල්ලක් ගියා වගේ පේනවා(ඒක නම් මම කියන්නෙ) පස්සෙ හැබැයි දැන ගත්තා මෙතන තමයිලු ඇත්තම රාවණා ඇල්ල තියෙන්නෙ(ඕක මම නෙවෙයි කියන්නෙ පරණ මිනිස්සු ඒ හරියෙ ඉන්න) දැන් කෝම හරි ඒක එතනින් ගලාගෙන ගිහින් එතනම පල්ලෙහා හරියෙන්ලු පටන් ගන්නෙ..ඒකත් තියෙන්නෙ ඒ හරියෙමයි,බලන්න වෙලාව මදි වුනා..මේ ගුහාව ඇතුලෙ තව ගුහා දෙකක් තියනවා,එකක් යන්නෙ දෝවෙ පන්සලටලු, මටත් ඒක බලන්න යන්න බැරි වුනා..මමත් පස්සෙ දැක්කෙ මූණුපොතේ පේජ් එකකින් තමයි.. ඒකත් බලාගන්නකෝ මෙතනින් අනිත් උමග නුවරඑළියෙන් මතුවෙනවා කියනවා,කොහොම හරි පුරාවිද්‍යාඥයෝ මේකට ඇවිත් තියනවා කියලා නම් කියනවා.එයාලා කියන්නෙ මේවා. මේකෙ දෝවෙ පන්සලට යන උමගෙ නම් මීටර් 50ක් විතර දුරක් යන්න පුළුවන් කම තියනවා (ටෝච් එකක් නැති නිසා යන්න බැරි වුනා) අනිත් එක ඒ කියන්නෙ නුවරඑළියට යනවා කියන ගුහාවෙ නම් හිටගෙන යන්න බැරිලු) කලින් ගියපු කෙනෙක් කිව්වෙ.



මේ තියෙන්නෙ දෝවෙ පන්සලට යනවා කියන ගුහාව,අනිත් එකේ පොටෝ එක පැහැදිලි නෑ කළුවරයි..



මේ උඩ ඉදන් බැලුවම පහළ පේන හැටි..

හරි...ඊට පස්සෙ රාවණාඇල්ල බලන්න ගියා,ඒ කියන්නෙ ඇත්ත රාවණාඇල්ල කියලා කියපු එක නෙවෙයි ඔයාලා හැමෝම බලන්න යන එක..ඒ යද්දි හම්බුවෙනවා තැනක්(මට එතනට කියන නම මතක නෑ) කෝම හරි (බණ්ඩාරවෙල ඉදන් යද්දි) දකුණු පැත්තෙ තියනවා .ඒකෙ රාවණා රජුගෙ රෑපය තියනවා කියලා තමයි කියන්නෙ(අනිත් අය ගැන මම දන්නෙ නෑ ඒත් මට නම් පෙනුනා,ඒ වගේම මම රාවණා රජුගෙ කියලා කියන රෑප කීපයක්ම අරන් සන්සන්ධනය කරලා බැලුවා,ඒ නිසා මමත් හිතනවා මේක රාවණා රජුගෙ කියලා කිසිම අවිස්වාසයක් නැතුවම)



එතනම එහා පැත්තෙ තව රූපයක් පේනවා,ඒක වළගම්බා රජතුමාගෙලු (මට නම් එහෙම එකක් පේන්නෙ නෑ)


 
මේ තියෙන්නෙ මෙන්න මේකෙ මාර්ක් කරලා තියන තැන තමයි තියනවා කියන්නෙ..අහ්හ්... ටිකක් කල්පනා කරාම පේනවා රාවණා රජු හිටපු හැම තැනකම වළගම්බා රජුත් ඉදලා තියනවා තියලා.. තව දෙයක්..මම අර මුලින් පෙන්නුව රාවණා රූපෙ රාවණා රජු බලන් ඉන්නෙ නිධානයක තියන තැනලු, එතන ඉදන් බැලුවම පේනවා කන්දක්.ඒකෙ මීට කලින් බුලත් කැලෑවක්ලු තිබිලා තියෙන්නෙ..මොනවද කරලා කෝම හරි එ්වා ඔක්කොම ගලවලා ඒ කාලෙ හිටිය මිනිස්සු, පස්සෙ එහෙ නයි ඉන්නවා කියලා තමයි කියන්නෙ..ඒ පැත්තට ගිය කිසි කෙනෙක් ආයෙ එන්නෙ නෑලු..



මේ තියෙන්නෙ අපි බලන්න යන රාවණා ඇල්ල..අර මම කලින් කිවවනෙ රාවණා ඇල්ල හරි එක මේක නෙවෙයි කියලා..ඒත් මේක කියලා හිතන්න පුළුවන්(මගේ මතයක් පමණයි) මොකද මේකෙ පටන් ගත්තු තැනක් පෙන්න නෑ.ගල ඇතුලෙන් තමයි එන්නෙ.. හොදට බලන්නකෝ..ඒ නිසා සමහර විට ගල ඇතුලෙන් හරි නැත්තන් වෙන කෝම හරි අනිත් ඇත්ත ඇල්ල කියලා කියන එකත් එක්කම මේක සම්බන්ධ වෙන්න පුළුවන්..



ඔන්න මම ගියපු ගමන ගැන සේරම විස්තර කිව්වා..ඔයාලගෙ අදහසුත් කියන්න..හම්මේ...ගියාට වැඩිය මහන්සි පෝස්ට් එක ලියන්ට.. පුළුවන්නම් යන්නකෝ ඔයාලත්.... 

උපුටා ගැනීම - http://shammiworld.blogspot.com/2012/11/blog-post_5481.html

කොත්මලයේ පිහිටි රාවණා රජුගේ මෘතදේහය ඇතැයි සැළකෙන පෙට්ටිගල.

කොත්මලයේ පිහිටි රාවණා රජුගේ මෘතදේහය ඇතැයි සැළකෙන පෙට්ටිගල.

තාක්‍ෂනික ලෝකය විසින් සීඝ්‍රයෙන් විනාශ කර දමන සංස්‌කෘතික උරුමයන් අහිමි වීමේ තර්ජනයකට ලාංකේය සමාජය අද මුහුණ දෙමින් සිටියි.මෙයට හේතුව වන්නේ දැනට සොයා නොගත් පුරාවස්‌තු නොදැනුවත්කමින් හා විවිධ පුද්ගලයින්ගේ විවිධ ක්‍රියාකාරකම් නිසා විනාශ වෙමින් හා විනාශ වී තිබෙන නිසාය. වර්තමානයේ මෙම ව්‍යසනය වලකා ගැනීම සදහා පවතින්නේ දැඩි උදාසීන බවකි. මේ අයුරින්ම තවත් විනාශ වෙමින් අභාවයට යමින් පවතින දෙයක්‌ වන්නේ ජනශ්‍රැතිය.මේවා හොදින් අසා හොදින් විශ්ලේශනය කිරීමෙන් අප ඇස නොගැටුණු පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමකින් යුතු දේවල් රැසක්‌ අපට සොයා ගත හැක.මෙයට හොදම උදාහරණය වන්නේ ග්‍රීක වීරකාව්‍යයක්‌ ඔස්‌සේ යමින් මිත්‍යාවක්‌ ලෙස සැලකූ ට්‍රෝයි පුරය පුරාවිද්‍යඥයින් විසින් සොයා ගැනීමයි.මෙය අපට මහගු ආදර්ශයකි. ඔවුන් එසේ නොකලා නම් ට්‍රෝයි පුරවරය හුදු මිත්‍යා කතාවක්‌ යැයි සිතා අද වෙනතුරුත් වැළලී පවතිනු ඇත.

එසේ නම් පුද්ගල වාසගම් වලට සම්බන්ධ, ගම් දනව් විශාල ගණනකට ද,ස්‌ථාන නාම වලටද සම්බන්ධ කමක්‌ ඇති සෙල්ලිපි ඇසුරෙන්ද ඔප්පු කල හැකි පුරාතන ග්‍රන්ථ රැසක ද නම හා විස්‌තර සදහන් රාවණා රජුට අපේ ඉතිහාසයේ නීත්‍යානුකූල ඉඩක්‌ ලබා නොදෙන්නේ මන්ද කියා මට නොවැටහේ. ලංකාපුරය හෝ දඩුමොණරය ආදිය ඉබේ මතුවන තුරු බලන් ඉන්නේ නැතිව ජනශ්‍රැති ඔස්‌සේ යමින් එම ප්‍රෞඩ ඉතිහාසය නැවතත් ගොඩ නගා ගත හැකි බවට ලාංකිකයන් නොසිතන්නේ මන්ද යන්න මාගේ ගැටලුවකි.

එසේ කියා ඉන්දියානු වීරකාව්‍යයක්‌ වන රාමායණය පසුපස හඹායාමක්‌ මා පවසන්නේ නැත. මක්‌නිසාද යත් වාල්මිකී මෙය රචනා කර ඇත්තේ තමා රාවණා රජු ගැන අසා ඇති තොරතුරු ඔස්‌සේ රාමා වීරයෙකු කිරීම සඳහාය. ඒ අනුව රාමායණය ඔස්‌සේ යමින් මැතකදි දකුනු ඉන්දියනු ද්‍රවිඩයන්ගේ දැනුමට අනුව නම් කල ස්‌ථාන වල පර්යේශණ කටයුතු නොකරන ලෙස ද මා ඉල්ලා සිටිමි. එසේ සිදුවුවහොත් එය පිදුරු ගොඩේ ඉදි කටුවක්‌ සොයනවා වැනි වැඩකි.

මට හමුවූ තොරතුරු වලට අනුව, රාවණා රජුගේ ප්‍රධාන ආරක්‍ෂිත බලකොටුවක්‌ තිබී ඇත්තේ කොත්මලේ ප්‍රදේශයේය. එයට කදිම සක්‍ෂියක්‌ ලෙස කොත්මලයෙන් හමුවන රාවණාගොඩ වැනි ප්‍රදේශ ද, පූනෑ ඔය හරහා කොණ්ඩගලට ඇති උමග ද, රාවණාගොඩ ආශ්‍රිතව පිහිටා ඇති දැනට විනාශවෙමින් පවතින උමග හා සෙල්ලිපියද, කොත්මලේ කඳු ආශ්‍රිතව හමුවන සීතා ගුලිද දැක්‌විය හැක.

මට මෙහිදී කොත්මලේ ආශ්‍රිතව අසන්නට ලැබෙන ජනකතා කිහිපයක්‌ ගෙන හැර දැක්‌වීම සුදුසු යැයි සිතේ. කොත්මලේ ජනකතා වලට අනුව රාවණා රජු ත්‍රීකූටය මතුපිටෙහි රාජධානිය පිහිටුවාගෙන සිටියේය. කූට 3ක්‌ ලෙස සැලකෙන මෙය ආශ්‍රිතව ඔහුගේ ඇතුලු නුවර පිහිටියේය. මෙය කොත්නුගොඩ කන්ද ලෙස හදුන්වයි. රාමාගේ ඔත්තු කරුවන්ගෙන් වසන් කිරීමට සීතාව තම ඇතුල් රාජ්‍ය වූ කොත්මලයට පිටත් කර එවා තිබේ. කොත්මලේ ඇති පොළව යට වූ රාජ්‍යයේ ඇය සැගවීම සුදුසු යැයි සිතූ එතුමා ඇය කොණ්ඩගල ට කපා ඇති දුර්ගයේ සගවා තබන ලදි. මා කලින් සදහන් කල පරිදි පූනෑව ඇල්ලේ සිට කොණ්ඩගල ට යා හැකි උමගක්‌ ඇත. ඉන්පසු ඇයව රැගෙන ගොස්‌ පොළව යට රාජ්‍යයේ සගවන ලදි. ඇය එහි සිරකොට එතුමා දඩුමොණරයෙන් විත් ගොඩ බැසූ ස්‌ථානය රාවණාගොඩ ලෙස හදුන්වන බවට ගම්මුන් පවසයි. එහෙත් රෝගාතුර වූ සීතා හට දක්‍ෂ වෛද්‍යවරයෙකු වූ රාවණා රජු බෙහෙත් මිශ්‍ර අග්ගලා යවා ඇත. කෝපයට පත් සීතා ඒ සියල්ල විසිකර දමා ඇත. අද ද කොත්මලේ කදු ආශ්‍රිතව සොයාගත හැකි මෙම ගුලි විශේෂය බඩේ රුදාවට යොදාගන්නා ඉතා වටිනා බෙහෙතක්‌ ලෙස ගම්මුන් පරිහරණය කරනු ලබයි.

රාවණා රජුකල ඔහුගේ රහස්‌ බලකොටුවක්‌ ලෙස භාවිතා වූ කොත්මලය එකල හඳුන්වා ඇත්තේ "කොට්‌බල" ලෙසටය.මේ අනුව කරුණු සලකා බැලූ මට පෙනී ගියේ ඔහුගේ රහස්‌ බලකොටුවක්‌ කොත්මලේ වූ බවයි. ඒ අනුව පෞද්ගලිකව පර්යේශන කටයුතු කරගෙන ගිය මා හට හමු වූ ජනකතා කිහිපයක්‌ වේ.එම ජනකතා මා පෞද්ගලිකව හදුනනා අයගෙන් ලබාගත් ඒවා වේ.

මා ජීවත් වන ප්‍රදේශයේ අපූරු කන්දක්‌ ඇත. මෙය ඉතා ගුප්ත කන්දකි. කන්දේ පහළ කොටස ජනාවාස වී ඇති අතර ඉහළ කොටසේ ඇත්තේ ලඳු කැලෑවකි. මෙම කන්දේ දිවියන්, වලසුන්, කුලුහරකුන් බහුලව වෙසෙන නිසා මෙම කන්දේ ඉහළ කොටසට මිනිසුන් යන්නේ අල්ප වශයෙනි. 1940 ගණන් වල මෙම කන්දෙන් විශාල කොටසක්‌ නාය වශයෙන් අඹතලාව යන ග්‍රාමය හරහා පහලට විත් ඇත. දීර්ඝ කාලයක්‌ තිස්‌සේ ඇද හැළුණු වර්ශාව හේතුවෙන් මෙය සිදුවූ බව බොහෝදෙනා පවසයි.එහෙත් කිහිපදෙනෙකු පැවසු අත්භූත කතාවක්‌ මෙහි සදහන් කිරීම සුදුසු යැයි මට සිතේ. නාය යාමට කෙටි වෙලාවකට පෙර දේවතා එළි ලෙස ගම්මු හැදින්වු කිසියම් දීප්තිමත් එළි පේලියක්‌ නාය ගිය ස්‌ථානයට පැමින රවුමක ආකාරයට එක තැන වටේ යමින් දීප්තිමත්ව බැබළුණු බවත් පසුව එය නොපෙනී ගිය බවත් ඉන් සුලු වේලාවකට පසුව නාය ගිය බවත් ඔවුන් පැවසුහ. මෙම දේවතා එළි නමින් හදුන්වන ද්‍රවිඩ ජාතිකයින් රාමසැර ලෙස හදුන්වන දීප්තිමත් එළි මෙම කන්ද අවට ගමන් කිරීම සුලභ දසුනකි. මා මෙතෙක්‌ එය නොදැක්‌කත් ගමේ බහුතරයක්‌ මෙම දේවතා එලි දැක ඇත .දින කිහිපයකට පෙර මෙම ලිපිය ලියන මාගේ මවද එවැනි දීප්තිමක්‌ එළියක්‌ මෙම කන්ද දෙසට අහසින් පහත් වී එක්‌වරම නැතිවී ගිය බවක්‌ මා හට පවසන ලදි.


පෙට්ටිගල කන්ද

මෙහි ගුප්ත බව වැඩි කරන තවත් කරුණක්‌ වන්නේ මෙම කන්දේ සුරක්‍ෂිතව ඇතැයි පවසන තාපසයෙකු ඔරුවක වාඩිවී සිටින රනින් කරන ලද පිලිමයයි. මෙය සදහා කදිම සාක්‍ෂියක්‌ වනුයේ මගේ හිතවත් අයෙකු ලද අත්දැකීමකි. ත්‍රීරෝද රථ රියදුරෙකු වන ඔහු මීට කලකට ඉහතදී කදිම සිද්ධියකට මුහුණ පා ඇත. ඉන්දියාවේ සිට පැමිණි පුද්ගලයෙක්‌ මා ඉහත සදහන් කල රන් පිලිරුවක්‌ තිබෙන කන්දක්‌ තිබෙනවා දැයි මොහුගෙන් අසා ඇත. තමා අත වූ ග්‍රන්ථයක්‌ පෙන්වමින් ඔහු එය මේ ප්‍රදේශයේ ඇති බවත් එය ඉන්දියානු ග්‍රන්ථයක්‌ බවත් පවසා ඇත. ඒ වන විට එවැනි පිලිමයක්‌ ගැන දැන නොසිටි මාගේ හිතවතා ඔහුව ආපසු හරවා යවා තිබේ.

කොත්මලයේ ඇති අනෙකුත් සියලුම කඳු මෙන්ම මෙම කන්ද ද සැදී ඇත්තේ තද කලු ගලෙනි.මේ බව බැලූ බැල්මට ඕන කෙනෙකුට පෙනී යයි. විජයාගමනයෙන් පසු බිහිවූ රජවරුන් තම මාළිගා හා වාසස්‌ථාන එලිමහනේ ඉදිකරගෙන තිබුනත් මගේ අදහසට අනුව ඊට පෙර විසූ රාවණා රජු ඇතුලු අනෙකුත් හෙළ රජවරු තම මාළිගා හා වාසස්‌ථාන ඉදිකර ගෙන ඇත්තේ පර්වත තුල හා පර්වත උඩය. හෙළ ගවේශකයින්ට මෙතෙක්‌ මොවුන් ගැන කිසිම ප්‍රභල සාක්‍ෂියක්‌වත් නොලැබී ඇත්තේ ඔවුන් මෙම මතය බැහැර කරන හෙයිනි. මගේ අදහසට අනුව එම යුගය විශේෂයෙන්ම රාවණ යුගය පිලිබදව කරුණු සොයනවා නම් ඒ ගැන සෙවිය යුත්තේ ජනශ්‍රැති අනුව යමින් පර්වතයන් තුල හා ආසන්නයේය.හොදම උදාහරණයක්‌ ලෙස සීගිරිය යනු රාවණා රජුගේ සහෝදරයෙකු වන කුවේර විසින් පරිහරණය කරන ලද බලකොටුවකි. මෙය සිංහමුඛ නැමැති හෙළ රජවරයාද ඊට පෙර පරිහරණය කර ඇත. පසුව කාශ්‍යප රජු විසින් එය අළුත්වැඩියා කර පර්වත මුදුනේ මාලිගය ඉදිකරවා රජකම් කර ඇත. එසේ නම් ඊට පෙර සීගිරියේ රජකම් කල රජවරුගේ මාළිගා කොටස්‌ හමු නොවූයේ මන්ද? ඊට කදිම පිලිතුරක්‌ සීගිරිය ආශ්‍රිතව ජීවත්වන ගම්මුන් පවසයි.ඔවුන් පවසන විදියට සීගිරිය පර්වතය තුල මාලිගයක්‌ වන බවයි. ඒ තුලින්ද විජයට පෙර සිටි හෙළ රජවරු පර්වත තුල මාලිගා කරවූ බවට පැහැදිලි වේ.

මා හට මැතකදී ඉතා අපුර්ව කතාවක්‌ අසන්නට ලැබුණි. මා විසින් මෙහි දක්වා කන්දෙහි පෙට්‌ටිගල යනුවෙන් හදුන්වන පර්වතයක්‌ ඇත. මෙය පහසුවෙන්ම හදුනාගත හැක්‌කේ ඒ මත ඉදිකර ඇති අතහැර දැමූ තේ කම්හල නිසාය. කෙසේ වෙතත් වරක්‌ මා මෙහි ඇති ඉතා පුදුමාකාර දොරක්‌ වැනි දෙයක්‌ දැක ඒ පිලිබඳව සොයන්නට විමි.

ඇතමුන් ප්‍රකාශ කලේ මේ ගල් දොරටුව රාවණා රජු විසින් භාවිතා කල එකක්‌ බවයි.ඒ අනුව මෙම පර්වත පාමුලට ගොස්‌ එහි වෙසෙන දමිළ ජනතාවගෙන් තොරතුරු විමසූ නමුත් ඔවුන් කිසිම පිලිතුරක්‌ මා හට දීමට මැලි වූහ. ඔවුන් මේ පිලිබදව කිසිවක්‌ නොදන්නා බවත් නිකරුනේ කලය නාස්‌ති නොකරගන්නා ලෙසත්, යලි මෙහි නොපැමිනෙන ලෙසටත් ඔවුන් මට අවවාද කලහ. එහෙත් උපක්‍රමශීලීව ප්‍රදේශයේ වෙසෙන ළමයෙකු ලවා තොරතුරක්‌ ලබා ගැනීමට මා හට හැකි විය.

එම ප්‍රදේශයේ පේන කියනා වයෝවෘද දමිළ කාන්තාවක්‌ ඇත. ඇයගෙන් ඉතා වටිනා තොරතුරු රැසක්‌ දැන ගැනීමට එම ළමයා සමත් වී ඇත. ඒ අනුව ඇය පවසා ඇති පරිදි මෙම පර්වතයේ පිහිටා ඇත්තේ රාවණා රජු භාවිතා කර ඇති රහසිගත ස්‌ථානයකි. අප එහි ඇති දොරටුවක හැඩය ඇති ස්‌ථානය දොරටුවක්‌ නොවන බවත්, එය ජනේලයක්‌ බවත් ඇය පවසා ඇත.

මෙම ජනේලය වැසී පවතින නමුත් සතියකට දෙවරක්‌ මධ්‍යම රාත්‍රියේදි අඩ පැයකට පමණක්‌ මෙය විවෘත වන බවට පවසා ඇත.මෙහි ප්‍රධාන දොරටුව ඒ අවටම පිහිටා ඇති බවත්, එය ඒ කාලයේ සිටම වැසී තිබී ඇති බවත් එය විවෘත වන්නේ දොරටුව අසල ඇති සෙල් ලිපිය කියවූ විට බවත් වැඩිදුරටත් පවසා ඇත. එය එසේ නම් මෙය නියමිත ශබ්දයකට අනුව ක්‍රියාත්මක වන දොරටුවක්‌ විය හැක.ඇය ප්‍රකාශ කර තිබූ වැදගත්ම දෙය වනුයේ මෙම පර්වතය තුල මමීකරණය කරන ලද ශරීර දෙකක්‌ පවතින බවයි. එකක්‌ ජනේලය ලග තැම්පත් කර ඇති බවටත්, අනෙක දොරටුව අසල තැම්පත් කර ඇති බවටත් ඇය පවසා ඇත. මෙයින් එක්‌ ශරීරයක්‌ රාවණා රජුගේ බවට ඇය පවසා ඇත.

මෙයින් පිබිඳුනු මා 2011.09.24 වන දින පාසල් ළමුන් සිවුදෙනෙකු සමග අදාල පර්වතය ආසන්නයට ගොස්‌ එය ඡායාරූප ගත කරගත්තේය. එහිදී මා දුටු දේවල් වලට අනුව මෙහි ඇය සදහන් කල කිසියම් හෝ රහසක්‌ සැගව ඇති බවට හැඟී ගියේය. එම පර්වතයේ තේජාන්විත භාවය තවමත් නොඅඩුව පවතින අතර ලෝකයේ මුළු ඉතිහාසයම වෙනස්‌ කල හැකි යමක්‌ ඒ තුල ඇති බව මාගේ විශ්වාසයයි.

ස්තූතියි.

චානක දේව් චතුරංග.
Chanky Dev

(මෙය මා විසින්ම පෞද්ගලිකව ගවේශණය කර ලබා ගත් තොරතුරු පදනම් කරගෙන ලියූ ලිපියකි.මෙම ගවේශණ කටයුතු මා විසින් සිදු කරන ලද්දේ 2011 වර්ශයේ ය. හෙළසුර ආරම්භක සාමාජිකයින් වන මමත්, අකිල ගුණතිලක සහ ක්‍රිෂාන් වීරසිංහ පමණක් දැන සිටි මෙම තොරතුරු සංක්ෂිප්තව ඔබ වෙත ඉදිරිපත් කිරීමට මා දිරිමත් කල සියළුම දෙනාට බෙහෙවින් ස්තූතිවන්ත වෙමි.)

උපුටා ගැනීම - http://helasuraorg.blogspot.com/2012/11/blog-post.html